هوش مصنوعی: در یک شب، با وجود اینکه لطف و محبت تو به من بود، تو از در خارج نشدی و به دیدارم نیامدی؛ مانند سروی که با راستی و صداقت خود، از در به بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: به چشمم گفتم که از چهره زیبایش نگاه برندار، اما ای چشم، تو هیچ‌وقت قلب مرا به خودت مشغول نکردی.

هوش مصنوعی: ای سرو زیبای من، دلیلش چیست که در هیچ یک از درها یک شب هم به ناز و لطفت مرا در آغوش نگرفتی؟

هوش مصنوعی: شب گذشته انتظار دیدارت را کشیدیم تا صبح، و ما تا صبح در انتظار وعده تو بودیم، اگر نیامدی.

هوش مصنوعی: سال‌ها به انتظار تو نشسته‌ام، ای نور چشمانم. در عشق سختی‌ها را تحمل کرده‌ام و هنوز به سراغم نیامدی.

هوش مصنوعی: ای دل، عجیب است که در این شب تاریک، عشق او تو را به یاد بوی خوش مشک و عطرهای گرانبهای غالیه و عنبر نینداخته است.

هوش مصنوعی: ای دل، همه دنیا و زندگی‌ام را برای دوست نثار کردیم، لیکن هرچه تلاش کردم، به اندازه‌ای که شایسته بود، نتوانستم به او برسم.