هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند ماه نورانی و قدت مانند سرو سرسبز است؛ این زیبایی را نمی‌توان در میان انسان‌ها یافت. من یقین دارم که تو از پریان زاده شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو مانند سرو بلندی هستی که در باغ بهشت رشد کرده‌ای و ما از جان و دل به تو وابسته‌ایم. اما ما آزادی را می‌خواهیم و به بندگی کسی چون تو راضی نیستیم.

هوش مصنوعی: عزیزم، من در روزی که با تو وصال داشتم، دل خود را به تو بخشیدم. اما اکنون از ناله‌های سخت من بترس و مرا بیشتر در این درد و رنج نگذار.

هوش مصنوعی: دل من دیگر از غم و اندوه به تنگ آمده است. به من بگو، عزیزم، چرا با وجود همه این ناراحتی‌ها، باز هم شاد هستی؟

هوش مصنوعی: عشق تو بار سنگینی بر دل من است، ای زیبای دلربا. چرا دوباره با درد جدایی، دردی جدید بر سینه‌ام می‌افکنی؟