هوش مصنوعی: ای عشق تو، در درد و غمم، در هر گفتاری مانند قصه‌ای شناختم و در دریای غم غرق شدم تا دُرّ گرانبهایی را بیابم.

هوش مصنوعی: هرچند از من دور شدی و دیگر به تو امیدی ندارم، اما من نتوانم جانم را به خاطر داستانی فدای کنم.

هوش مصنوعی: از شدت درد و دلتنگی به شدت دچار غم و بیقراری هستم. اشتیاق و عشق من آنقدر شدید است که جانم به لبم رسیده و از دوری محبوبم به شدت رنج می‌کشم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در دل من بود، به دام زلف‌های تو پرواز کرد. وقتی که بر چهره زیبایت نگریست، دانه‌ای از عطر عنبر را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: ای سرور زیبا، و زیبایی‌ات باعث خجلت ماه است. عشق تو در دل من همچون گنجی است که در ویرانه‌ای پنهان شده است.

هوش مصنوعی: آنچه از دوری چهره‌ی تو بر دوستان می‌گذرد، اگر باخبر شود، بر حال من، که غریبه‌ام، رحم خواهد کرد.

هوش مصنوعی: من در کوی تو گم شده‌ام و حالتی آشفته دارم، مانند موی تو که در هم ریخته است. ای در برابر شمعی که چهره‌ات را می‌تاباند، جان من به مانند پروانه‌ای است که به دور تو می‌گردد.