هوش مصنوعی: دو چشم خود را بر سر راه تو گذاشته‌ام، پس برگرد و دیگر بر این دنیا غم و درد را افزون نکن.

هوش مصنوعی: دست ناتوانم را بگیر و با خودت به وصالت ببر، اما شبی مرا رها نکن، چون گیسوانی که به زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه قول داده بودی، اما من مطمئن بودم که هر چیزی که بگویی، در عمل به آن عمل نخواهی کرد.

هوش مصنوعی: بیایید یک بار با نگاه محبت‌آمیزی به ما توجه کنید، زیرا چهره‌تان همچون خورشید، جهان را تزیین می‌کند.

هوش مصنوعی: به چشمان زیبا و جذاب تو قسم می‌خورم که به خاطر بوی خوش و دل‌چسب دو طرف موهای شگفت‌انگیزت، به شدت سرخوش و مدهوش هستم.

هوش مصنوعی: به زیبایی و جذابیت چهره‌ات، و همچنین به خوشحالی و دلنشینی ابروهایت، من به بوسیدن آن دو لب سرخ و شیرین تو تمایل دارم.

هوش مصنوعی: اگر درد جدایی تو جانم را به لب رسانده، از روی محبت و رحمت، بر من نظر کن و شبی دوباره به سوی من برگرد.

هوش مصنوعی: اگر با نگاهی دقیق به ما بنگری، خواهی دید که بدون تو چگونه در دوری تو، جانم به شدت رنج می‌کشد و ذره‌ذره تحلیل می‌رود.

هوش مصنوعی: از دست روزهایی که دوری‌ات را تحمل می‌کنم، مانند چنگی به شدت می‌نوازم و در حسرت شب وصالت، ناله‌ام به گونه‌ای است که مانند نای موسیقی به گوش می‌رسد.