هوش مصنوعی: از ظلم و ستم این زمانه ناله می‌زنم و از بدی‌هایی که آن یگانه (معشوق یا شخص محبوب) به من روا داشته است.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که از دوری تو در قلبم ایجاد شده، مانند خون دل از چشمانم بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر جدایی مست و غرق در احساسات است، در بامدادان از نشئگی و تاثیر شب گذشته هنوز در حال لذت بردن است.

هوش مصنوعی: آتش جدایی او هر لحظه شعله ور می‌شود و فریاد می‌کشد.

هوش مصنوعی: دلم را از من ربود، دلبر با نگاه‌های زیبا و شگفت‌انگیزش.

هوش مصنوعی: دل بیچاره‌ام به خاطر زیبایی و موهای او سرگردان شده است، مثل گوسفندی که در میانه‌ی گله迷نوا�فسانی پیدا شده باشد.

هوش مصنوعی: مانند سرو بلند و استوار، تا چه زمان می‌خواهی از ما دوری کنی؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که زندگی در این دنیا جاری است، معشوقه‌ام، عاشقانه فریاد می‌زنیم.

هوش مصنوعی: خون دل من باعث شد که چشم‌هایم بر ما علامتی بگذارد.

هوش مصنوعی: زندگی انسان و فریاد او، هر دو گذرا و ناپایدارند، پس چه چیز در این عمر زیبا و دلنشین‌تر از این نیست که هیچ یک، دوام و ماندگاری ندارند.