هوش مصنوعی: تصور چهره تو در چشمانم مانند ماه است، نوری که از روی تو می‌تابد به خوبی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: ای سرو خوش قد و با وقار، لحظه‌ای به زیبایی خود بروی، تا من بتوانم تو را در چشمانم جا دهم و به تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: دل من از جانم فراتر رفته و دلبسته‌ی تو شده است، آن چهره‌ی زیبا که تا به حال دیده‌ام.

هوش مصنوعی: تا کی باید دل بیچاره و غم‌زده در دوری معشوق جان بدهد و رنج بکشد؟

هوش مصنوعی: گوش جانم از زیبایی لعل مانند شکر، کلام شیرینی نشنیده است.

هوش مصنوعی: بخت من، در تمام دنیا هیچ‌کس را مانند تو ندیده است.

هوش مصنوعی: دلنوشته ی زیبا و دلپسند معشوق بر دو چشمانم نشسته و پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: درختان زیبا و خوش‌قامتی چون سرو، طوبی و نارون، از زیبایی و قامت تو بی‌نصیب‌اند و به واسطه‌ی خوشکامی تو، دیگر از درد و دشواری‌ها رهایی یافته‌اند.

هوش مصنوعی: دل نگران و بی‌قرار من به خاطر غم تو در این دنیا آشفته و پریشان شده است.