هوش مصنوعی: این دل همیشه در رنج و سختی است و همواره از خودی که باید به آن امید داشته باشد، آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم در مکانی آرام بگیرم، در حالی که دل پر از غم دارم و چشمانم پر از اشک.

هوش مصنوعی: اگر کسی ترک عشق کند، او مانند کسی است که از بلایای تو در بالا آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: چشم من باید به تو نگاه کند و برای دیدارت آماده باشد.

هوش مصنوعی: خوشحالی و سروری ناشی از دوری تو، درمانگر درد دل من است. آیا می‌توانی درد ما را که جز برای تو درمانی ندارد، ببینی؟

هوش مصنوعی: این دل بی‌چاره من بارها از تو رنج کشیده و در درد و غم‌های تو غرق شده است. چه کار می‌توانم بکنم؟

هوش مصنوعی: عجب اینجاست که آن معشوق دلbroken، این همه ظلم‌ها را بر من روا داشته است.

هوش مصنوعی: دل بیچاره‌ام را از درد جدایی چه بگویم، که او چه تجربه‌هایی را پشت سر گذاشته است.

هوش مصنوعی: ما خدمتگذار تو هستیم و تو در مقام پادشاه قرار داری، حتی پادشاهان هم از کسانی چون ما درس همت می‌گیرند.

هوش مصنوعی: شما به دلربایی و زیبایی چون سرو در یک سراب شباهت دارید، و این که او بر ما نگاه می‌کند، نشانه‌ای از توجه و دلبستگی اوست.

هوش مصنوعی: در وفاداری ما بسیار پاک و بی‌عیبیم، حالا بیایید بر اشتباهات چشم ببندیم.

هوش مصنوعی: هیچ بنده‌ای از خداوند به وعده‌اش وفا نکرده است، حتی اگر آن بنده، هندو باشد و در نظرها با ارزش و محترم به شمار آید.

هوش مصنوعی: عقل به مردم گفت: چطور ممکن است که دل من این همه درد و رنج را از شما ببیند و تحمل کند؟

هوش مصنوعی: اگر پیام‌آور خبر بودی، دیگر چشم تو را نمی‌دید و دل از دست نااشنا نمی‌رفت.

هوش مصنوعی: باید گوش ما به شنیده‌ها حساس باشد، و چشم ما باید به چیزهایی که ندیده‌ایم نگاه کند.

هوش مصنوعی: به کارهای دنیا اعتماد نکن، چرا که هیچ‌کس از وفای دنیا چیزی ندیده است.