هوش مصنوعی: به خاطر نداشتن روی تو، جانم در مرز تحمل است و برای عشق تو، جانم را فدای غم‌های تو می‌کنم تا بتوانم تو را داشته باشم.

هوش مصنوعی: مانند بلبل که شب و روز، گاهی و به گاهی، در عالم من به پایتخت زیبایی گل، با دل و جان می‌خوانم و سرود عشق را سر می‌دهم.

هوش مصنوعی: دردم را به پزشک نشان دادم و او به خاطر ناراحتی‌ام، از گل شکر و لب‌های سرخ تو دارویی برای من ساخت.

هوش مصنوعی: عزیز دل من، هیچ دارویی نمی‌تواند مشکل ما را درمان کند و من می‌دانم که این سرنوشت خود من است.

هوش مصنوعی: زندگی بدون دیدن چهره ی زیبایت برایم بسیار دشوار است و حتی یک لحظه هم نمی‌توانم بدون تو تحمل کنم.

هوش مصنوعی: وقتی از غم تو به فکر فرو می‌روم، مانند پرگاری که در گوشه‌ای می‌چرخد، در تنهایی و جدایی از تو سرگردان و سردرگم هستم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه من را دنبال کن، زیرا در نهایت نگرانم که ای جان، درمان من در این دنیا به درمانی برسم.