هوش مصنوعی: من در زیبایی چهره‌ات گیج و حیرانم و دلتم با دو زلف تو به هم ریخته و بی‌قرار است.

هوش مصنوعی: وقتی که تو در دل ما نشسته‌ای، اشک‌های گرانبها را بر تو نثار می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو درمانگر دل منی و هر دارویی که برای بهبودی نیاز دارم از تو ناشی می‌شود.

چون از لعل [لبت] درمانم نمی‌کنی، به ناچار دردمند می‌مانم.

هوش مصنوعی: اگرچه تو با ما زیاد مهربان نیستی، اما من به عشق تو به اندازه‌ای زیاد و فراوان احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو از من روی برگردانی، من هرگز از خدمت و اطاعتت روی برنخواهم گردانید.

هوش مصنوعی: من به هیچ دنیایی نمی‌دهم خاک پای تو را، نمی‌دانی که چقدر به این موضوع واقفم.

هوش مصنوعی: می‌دانم ای جان که تو تمام وجود منی؛ من بیچاره تنها بنده‌ی تو هستم.

هوش مصنوعی: جز داشتن اخلاص و بندگی، عیب دیگری برای خودم نمی‌شناسم، ای جان.

هوش مصنوعی: تو همچون گلی زیبا هستی در میان خاری که مرا احاطه کرده است و من مانند بلبلی هستم که برای تو شعر و ستایش می‌خوانم.

هوش مصنوعی: تو در آرامش و خواب خوشی هستی، اما من از غمت آن‌قدر نالانم که صدای فریادم به آسمان رسیده است.

هوش مصنوعی: من مانند بلبلی شاد و سرمست هستم که بر روی گل تو نشسته‌ام و در دستانم هزار احساس و عطش وجود دارد.

هوش مصنوعی: مدتی مرا در آغوش بگیر و از لطف خود این نعمت را نصیبم کن، چون به زیبایی و قامت تو مجذوب هستم.