هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی با ظلم و ستم‌ات به دل من آسیب برسانی؟ آیا من باید انتظار داشته باشم که عشق و وفای تو را ترک کنم؟

هوش مصنوعی: من زندگی‌ام و همه چیزم را فدای غمش کرده‌ام، اما از دلبر هیچ چیزی جز آه و ناله نصیبم نشده است.

هوش مصنوعی: اگر دوست از حال نابسامان من بی‌خبر است، ای دل، نپندار که من از حال او بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: من آنقدر برای خاک گریه می‌کنم که اشک‌هایم باعث رشد گیاه دوستی از درون گل من شود.

هوش مصنوعی: من به پیشانی خود نشان بندگی برای معشوق می‌گذارم، ولی او تنها داغ عشق را بر دل من می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چشم‌های شیطنت‌آمیز تو باعث می‌شود که تمام شب را در حال خوابی عمیق و سرمستی بگذرانم، و موهای پریشان تو هم مرا به دنیای دیگری می‌کشاند.

هوش مصنوعی: می‌گویم که از عشق تو دست کشیده‌ام، اما چه فایده؟ اکنون که آمدی و مقابلم نشستی.

هوش مصنوعی: گفتند اگر زندگی و شادی‌ات را به خاطر غمش بدهی، خوب است. من پاسخ دادم که نه، من این‌گونه جاهل و نادان نیستم که جانم را به خاطر غمش بگذارم.

هوش مصنوعی: زندگی من به خاطر غم تو دچار مشکل شده است، بیا و حضور تو ممکن است که این مشکلات را برطرف کند.