هوش مصنوعی: انسان با تجربه‌ای می‌گوید که در این دنیا دو مکان وجود دارد و هر دو در زیر آب پنهان هستند.

هوش مصنوعی: همیشه جایی بهتر از این وجود ندارد، مثل باغ‌های زیبای دل‌نواز.

هوش مصنوعی: جزیره‌ای که به یادش افتادیم، جایی است که شادی و خوشبختی را به ما هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: وی باید در مدت هفت ماه با کشتی به دریا برود و مسیر خود را ادامه دهد.

هوش مصنوعی: سپس آن زمان دریا خم می‌شود و بر اثر رنج، همه غم‌های دریا را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به دریایی خواهی رسید که در آن زره‌ای از امواج به هم پیچیده شده و در هم گره خورده است.

هوش مصنوعی: سیاوش به جایی رسید که در آن مرز ستاره‌ای به او راهنمایی کرد و نکته‌ای مهم را به او گفت.

هوش مصنوعی: در بالای ابر، کوهی را می‌بینی که هیچ شیر، گرگ یا ببر بر آن نیست.

هوش مصنوعی: تمام باغ و گلزار پر از شکوفه و زیبایی است و هر گوشه آن پر از لاله و گل‌های خوشبو است.

هوش مصنوعی: در آن شهرها، مردان و زنان نیکوچهره‌ای به چشم می‌خورد که همچون ستارگان درخشان هستند، گویی آسمان آنها را پراکنده کرده است.

هوش مصنوعی: اما زندگی به قدری کوتاه است که شب و روز در غم و ناراحتی سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که این دو مکان چگونه آباد شده‌اند و چه نظری در مورد آن وجود دارد،

هوش مصنوعی: مردم زیر دست ما را نمی‌پذیرند و ما هم نمی‌توانیم از دست آن‌ها فرار کنیم.

هوش مصنوعی: مردم فکر کردند که وقتی آدم از آسمان پایین آمد، وقت خاصی بود.

هوش مصنوعی: جهان بدون وجود انسان خراب و بی‌معنی است. اگر انسان وجود نداشته باشد، هیچ چیز قابل فهم و درک نخواهد بود.