هوش مصنوعی: از ترس جان از سپاه فرار کرد و به طرف اسب شاه شتافت.

هوش مصنوعی: سپاه دوباره به میدان آمدند و او را به حالت خسته و ناتوان دیدند.

هوش مصنوعی: او را بر اسب نشاندند و با سرعت به سمت جلو بردند، مانند لشگری که از آتش در حال فرار است.

هوش مصنوعی: پس از آن، خستگی‌ها را به سختی کنار گذاشتند و هر کسی به او گفت: "ای خوشبخت!"

هوش مصنوعی: کار دشمن به جایی رسیده که حتی اگر مرغی به پرواز درآید، نمی‌تواند برود.

هوش مصنوعی: همواره در زیر کوهی بلند به سر می‌برم و هر لحظه نگران جانم و خطرات و آسیب‌ها هستم.

هوش مصنوعی: چرا باید جانت در خطر باشد؟ تا زمانی که سپاه پدرت بیاید، باید صبر کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که سپاه دشمن در میدان جنگ حاضر می‌شود، ما از این ناسپاسان انتقام می‌گیریم و آن‌ها را نابود می‌کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که جان در تلاش است و این فرد نادرست در کار او مداخله می‌کند، از این همه رنج و زحمت خود را رها ساز.

هوش مصنوعی: همان شبی که لشکر از چین به سوی خسرو رسید، کار آنها مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌یک از زایران سپاه زنده نماندند تا اینکه شادابی و زیبایی تو بتواند خواسته‌ی شاه را برآورده کند.

هوش مصنوعی: در آن شب دیرهنگام، آن شخص با وجود خشم و ناراحتی که همچون آتش می‌سوخت، هنوز در فکر و اندیشه خود بود.

هوش مصنوعی: از این رو تصمیم گرفت که به سمت پدرش برود و او را از این ماجرا آگاه کند.

هوش مصنوعی: او ناامید شد و گفت که آتش جادو است و به خاطر خلوص و نیروی زیادش در یک طرف قرار دارد.

هوش مصنوعی: نباید با او جنگید، زیرا برای ما نتیجه‌ای جز تیره‌ای و ناامیدی ندارد.

هوش مصنوعی: بمان تا نیروهای ما از سرزمین چین بیایند، هنگامی که آنها برسند، کار دشمن خراب خواهد شد.

هوش مصنوعی: شب فرا رسید و همه چیز به آرامی خوابیده شد و از نگرانی‌ها رها گشت و به آرامش رسید.