هوش مصنوعی: از هر نوع سخنی که گفته می‌شود، گوینده پیامدهایی را در نظر دارد. او به فکر عواقب و تأثیرات گفته‌های خود است و در خواب و راحتی نیست.

هوش مصنوعی: او همواره در فکر و خیال بود، زیرا به آن کودک گم‌شده در جنگل فکر می‌کرد.

هوش مصنوعی: دل او از همان موضوع، همیشه به درستی نشان می‌دهد و به‌طور مداوم در جست‌وجوی راز آسمان است.

هوش مصنوعی: این موجود زشت و ترسناک که در درون من قرار دارد، متعلق به نژادی است که به شر و سیاهی ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تنها چیزی که در آن جنگل وجود ندارد، من هستم که به شدت افسرده و بی‌ارزش شده‌ام، در حالی که در برابر موجودات دیگر که به دنبال طعمه هستند، قرار دارم.

هوش مصنوعی: وقتی که خدای بزرگ بر من آسیب رساند، من آن را نپسندیدم و از او خواستم که این وضعیت به من نرسد.

هوش مصنوعی: هر شب به مانند مار اغلب در حال پیچ و تاب است، گاهی در شگفتی و گاهی در شمارش.

هوش مصنوعی: چند سال است که این کودک به دنیا آمده و امروز چگونه این همه زیبایی و شادی را به زندگی ما آورده است؟

هوش مصنوعی: چهل سال هم که بگذرد، انگار چیزی بیش از یک سال نیست، مانند کوه بیستون که همیشه پابرجاست.