هوش مصنوعی: در شب تاریک دنیا، وقتی همه چیز مشابه به نظر می‌رسد، آتش‌زن با سپاهش مانند دود محو و ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: به میدان جنگ نزدیک کوه رفت و به یارانش فرمان داد که آماده شوند و از گروه خود جدا نشوند.

هوش مصنوعی: وقتی که او نشست، به راز و نیاز پرداخت و گفت که این سپاه، جنگجویانی بزرگ و توانمند هستند.

هوش مصنوعی: هرگز نگو که چه کار باید بکنم؟ چون نمی‌دانم چگونه می‌توانم این مصیبت را پایان دهم.

هوش مصنوعی: من از این لشکر و سربازان و اسب‌های جنگی می‌ترسم، زیرا نمی‌خواهم نامم زیر سایه ننگ قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: به او بگو که ای پادشاه بزرگ و سرافراز، نگران این جمعیت بی‌پایان و سربازان نباش.

هوش مصنوعی: ما همه نیروهای خود را به سمت کوه می‌فرستیم و سپاه دشمن را خسته و ناتوان می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر هر لشکری بر روی زمین بیاید، نمی‌تواند به این کوه راه پیدا کند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که کار ما به اندازه‌ای مهم باشد که بخواهیم در آسمان نگاه کنیم و بخوابیم، در حالی که بخت‌مان بیدار است؟

هوش مصنوعی: وقتی که دستور و فرمانی از آسمان صادر می‌شود، وقت آن می‌رسد که کوه‌ها و دشت‌ها آماده باشند.

هوش مصنوعی: واقعیت این است که زمان در زندگی ما بسیار ارزشمند است و هر لحظه را نمی‌توان به راحتی جبران کرد. هر لحظه‌ای که می‌گذرد، فرصتی گرانبهاست که نباید آن را نادیده گرفت یا دست کم گرفت.

هوش مصنوعی: دل آتشین من به خاطر سخنان آن شیر دل پیر، شاد و خوشحال شد.

هوش مصنوعی: او به شدت از او تمجید کرد و هر کس به سمت چادر خود حرکت کرد.

هوش مصنوعی: شما همیشه با فکر و اندیشه از سخنان جمشید شاه آموخته‌اید.

هوش مصنوعی: در کجا گفته است که فرزندش را به احتیاط از دشمنان متوجه سازد؟

هوش مصنوعی: باید به گونه‌ای باشید که هر کس در جهان فکر کند شما وجود ندارید و پنهان باشید.

هوش مصنوعی: زمانی که بخت من بر شما جلوه کرد، فرزند من را بر تختی نشاند.

هوش مصنوعی: از خاندان ضحاک کسی باقی نمانده است که به جای شما باشد و خداوند به شما پادشاهی عطا کرده است.