هوش مصنوعی: در هنگام خواب به سپاه دستور دادند و آن‌ها با سرعت به حرکت درآمدند.

هوش مصنوعی: وقتی که نیمه شب به پایان می‌رسد، نایی به صدا درمی‌آید و صدای بلندی بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: دلیران با شجاعت از خواب عمیق بیدار شدند و به سوی دشمنان رفتند در حالی که چینی‌ها به حالت مستی نیمه‌خمار بودند.

هوش مصنوعی: یک نفر در مسیر جنگل نیزه‌ای آورد، اما یک نفر دیگر به خاطر کمبود انرژی و قدرت، نتوانست تکانی بخورد.

هوش مصنوعی: کسی که به حقیقت نرسیده، مانند فردی است که بر تن خود لباس خوش-دوختی دارد، اما در درونش نیزه‌ای وجود دارد که می‌تواند به او آسیب برساند.

هوش مصنوعی: کسی که با نان و آب سر نکرده است، در میدان جنگ سوار بر اسب می‌شود و شمشیر برنده‌اش را بر تن خود فرود می‌آورد.

هوش مصنوعی: شبی پر از نگرانی و آشفتگی بود و در این شرایط، آتش جنگ به هیچ وجه آرام نشد.

هوش مصنوعی: وقتی روز جنگ با سالار چین فرارسید، مشاهده کرد که تمام دشت پر از کشته‌ها و افرادی خسته و بی‌حال است.

هوش مصنوعی: در اینجا به افرادی هشدار داده می‌شود که از خطر بترسند و از سپاه دشمن دوری کنند. باید به دنبال راهی برای فرار باشند و به سرعت اقدام کنند تا از آسیب در امان بمانند.

هوش مصنوعی: سربازان چین به محل استقرار خود برگشتند و با هم هماهنگ و سازگار شدند.

هوش مصنوعی: همه آرزوها را برآورده کرد و به او هدیه‌ای داد که آتش را نیز به یاد آورد.

هوش مصنوعی: هر یک از آنها را با مهربانی ببوسید، زیرا هنر به من آموخت که چهره‌های دلیران را می‌توان بهتر از زیبایی‌های ظاهری ارزیابی کرد.

هوش مصنوعی: او برایش لباس‌های زیادی، طلا و نقره، همچنین اسب، زین، کلاه و کمربند فراهم کرد.

هوش مصنوعی: بدان که با کمک و پشتیبانی او، فرمانده لشکرش را به آرامی و بدون هیچ آسیب‌زنی به موقعیت خود رساند.

هوش مصنوعی: در همان روز، او در آن مکان ماند و به سرعت به سوی جنگل رفت، انگار که باد می‌وزد.

هوش مصنوعی: وقتی که از آن جنگل عبور کردند، پس از دو روز راه، او با سربازانش با شادی به پایین آمد.

هوش مصنوعی: گروهی از مردم را به سوی درخت آتشین فرستادند تا وضعیت آن را بررسی کنند.

هوش مصنوعی: بدان که اگر دشمن سپاهی به کشور بیاورد، این خبر به شاه خواهد رسید.