هوش مصنوعی: او را فرستاد و به نزد خود خواند، سپس بوسید و به نزدیک خود نشاند.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای فرزند خوبم، تو برای من از خود و هر پیوندی که دارم، باارزش‌تر و گرانبهاتر هستی.

هوش مصنوعی: امروز تو کاری کردی با دشمنم که جان و تنم از تو راضی و شاد شد.

هوش مصنوعی: ببخشید که آنقدر از خواسته‌ها دور شدم که کارم را دوباره از نو آغاز کنم.

هوش مصنوعی: زیاد از نشانه‌ها و وسایل جنگی مانند اسب، شمشیر، سپر، کلاه، پالتو و کمربند سلطنتی بخشیده شد.

هوش مصنوعی: او به مردم آتبین گفت که امشب سالار چین ناراحت و اندوهگین است.

هوش مصنوعی: امشب باید به جنگل برویم تا از چشم دشمن پنهان شویم.

هوش مصنوعی: نباید بگذاریم که در آینده، وقتی به مبارزه می‌پردازند، نام ما با عیب و ننگ و بدنامی همراه شود.

هوش مصنوعی: به او گفتند: جز این چه نظری داری که وقتی ما را در اینجا مشاهده می‌کنند، چه باید کرد؟

هوش مصنوعی: دشمن در حالتی که متعجب شده، می‌آید و دیگر نه لشکری می‌ماند و نه فرمانده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه فرماندهی سپاه را به من بسپارد و بهترین سواران این جمع را به من بدهد،

هوش مصنوعی: امشب از طرف خودم به دشمن حمله می‌کنم و زمین و آسمان را از خون پر می‌کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر می‌گوید که اگر همه دشمنان در حال خواب باشند، هیچ‌کس از ما به دل خود ترس و نگرانی نخواهد داشت. این جمله نشان‌دهنده اعتماد به نفس و آرامش در شرایط خطرناک است.

هوش مصنوعی: از سخن او مردم مبهوت و شگفت‌زده شدند و خیلی‌ها به او ستایش و احترام گذاشتند.