هوش مصنوعی: وقتی خورشید به میدان رزم می‌آید، سپیده دم از روی کینه و دشمنی به فعالیت می‌پردازد.

هوش مصنوعی: دنیا دوباره پر از جنگ و هیجان شد و دو گروه به خاطر کینه و دشمنی آماده نبرد شدند.

هوش مصنوعی: دو سلطانی که در دشت به جنگ پرداختند، صدای نعره‌هایشان به آسمان بلند شد و حتی ستاره‌ها از این صدا جا به جا شدند.

هوش مصنوعی: قارن آمد و خود را آماده کرد، سرش پر از شجاعت و دلش پر از اشتیاق و هیجان بود.

هوش مصنوعی: شخصی با خود شخصی را به عنوان مترجم برده است و با عجله به سوی آن جمع می‌رود.

هوش مصنوعی: ای دلیران، به صدا بگویید که با قارن، قهرمان جنگ‌ها صحبت کنید.

هوش مصنوعی: بیا و به کمک من بیای، زیرا هیچ‌کس جز یک پهلوان نمی‌تواند مرا نجات دهد.

هوش مصنوعی: یک سوار از کنار پهلوان گذشت و گفت که لب‌های پهلوان با خنده نرم و خوشایند شده است.

هوش مصنوعی: گرگ می‌گفت اگر دشمن بیاید، امروز من از این نبرد به پیروزی و نتیجه‌ای خوش دست می‌یابم.

هوش مصنوعی: تمام نام‌های او را از این دنیا کم می‌کنم و شب‌نشینی‌ام را پر از غم و اندوه می‌سازم.

هوش مصنوعی: ساز و تجهیزات جنگی خود را آماده کنید و سوار بر اسب شوید؛ چرا که نبرد آغاز شده و به زودی همچون گرد و غبار به میدان می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی به او نزدیک شد، گفت: «ای فرزند دیو، تو حق فریدون را به او ندادی و سزای او را ندید. »

هوش مصنوعی: نفرین بر آن سرنوشت بد که همچون تو بداخلاق به دنیا می‌آورد.

هوش مصنوعی: در غیاب تو، پادشاه بزرگ چه کرد که نتیجه‌اش تنها جنگ و خشونت شد؟

هوش مصنوعی: امروز روزگار به گونه‌ای است که دیگر کسی به خوبی‌ها و نیکی‌ها توجه ندارد و انگار همه را از یاد برده‌اند. زهر و تلخی زمانه بر دل‌ها سایه انداخته است.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه دنیا به تو رحم نمی‌کرد، بدن و جانت در زندان تمام می‌شد.

هوش مصنوعی: تو امروز با قدرت و شدت به میدان نیامدی تا اینگونه به من روبه‌رو شوی.

هوش مصنوعی: به او گفت: تلاش کن ای مرد پست، آیا مگر فکر و شعورت همچون آهنگری ضعیف شده است؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا وجود دارد، جنگ و دعوا ادامه خواهد داشت و بسیاری از پادشاهان و سران در این مسیر به چنین سرنوشتی دچار می‌شوند.

هوش مصنوعی: به طور خلاصه، در این بیت بیان شده که آسمان گاهی تاریکی و مشکلات را نشان می‌دهد و گاهی دوباره نور و مهر را به ارمغان می‌آورد. در واقع، تغییرات وضعیت‌ها و احساسات در زندگی انسان‌ها به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: جهانی وجود دارد که افراد در آن به یاد چنین داستان‌هایی می‌پردازند.

هوش مصنوعی: نیاکان ما از میان جمشیدیان انتخاب شده‌اند، همان کسانی که در جهان به عنوان پاکان شناخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: از روی زمین همه تخت و بستر را به دور افکنده بودند و هیچ چیز پاک و خالی از خاک باقی نمانده بود.

هوش مصنوعی: چنین سال‌هایی بسیار گذشته و از آنها نه کسی برتر و فرمانده‌ای وجود دارد و نه شهریار.

هوش مصنوعی: ضحاک، پادشاهی با تاج زرین و با تدبیر و هوش است که به مقام سلطنت دست یافته است.

هوش مصنوعی: در جهان، تنها نامی که از جمشیدیان باقی مانده، نام کوه‌ها و جنگل‌ها است و هیچ آرامشی از آن‌ها به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر پای من چند بار به بند بیفتد و به زندان شاه بروم، اکنون چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: باد و باران به گُل هم آسیب می‌زنند، همین‌طور همه مشکلات و رنج‌ها به پادشاهان و قدرتمندان هم می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که شیر شکار را از جنگل و مرتع بگیرند، او را به زنجیر می‌زنند.

هوش مصنوعی: نه جمشید از دست ضحاک در اسارت بود و نه آرامش و خوابیدن او بر زمین به خاطر محدودیت‌های او بود.

هوش مصنوعی: تو با سختی‌ها و چالش‌ها به جایی رسیدی که حالا در کنار ما هستی و با ما ارتباط داری.

هوش مصنوعی: تو حرف‌هایت را با صداقت بیان می‌کنی و از مرتبه‌ای بالاتر به مسائل نگاه می‌کنی.

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که مانند فریدون، به جای ما آرزو کند و ما را پرستش نماید؟

هوش مصنوعی: او همانطور که هست، هیچ‌گاه از قدرت خود کاسته است و ما هم به دنبال این هستیم که به درگاهش دست نیاز ببریم.

هوش مصنوعی: من به سرزمینم و جایگاه خود فکر نمی‌کردم، اما تو برای جنگ و تجاوز به سرزمین دیگر آماده شده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی قارن این حرف‌ها را شنید، بسیار خشمگین شد و گفت: "نفرین بر آن زنی که تو را به دنیا آورده است."

هوش مصنوعی: از خشم قارن، اسب با سر و صدا به پاخاست و به شدت با او درگیر شد.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ چیزی نمی‌تواند از ما دستگیر کند، حتی اگر به سلاح‌های سنگین و تیز هم مجهز باشیم.

هوش مصنوعی: همه جا پر از مشکلات و آسیب‌هاست و هیچ کس نمی‌تواند به همدیگر کمک کند.

هوش مصنوعی: دو رئیس در مقابل امید و مرگ، با زره‌ای پر از تیر و شمشیر و نیزه آماده هستند.

هوش مصنوعی: آن‌ها تا نیمروز جنگیدند، وقتی که خورشید به عقب برگشت و دوباره در آسمان حاضر شد.

هوش مصنوعی: آسایش و آرامش از جنگ و نبرد به دست نمی‌آید، چرا که در میدان جنگ گاه با شمشیر و گاه با تیر و زره مواجه خواهی شد.

هوش مصنوعی: آنقدر خسته شده است که حتی رگ‌هایش به خاطر سستی و ناتوانی حرکت نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حال افرادی می‌پردازد که پس از تحمل سختی‌ها و خستگی‌ها، به وضعیتی رسیده‌اند که در آن، جسم و روحشان تحت تأثیر رنج و درد قرار گرفته و به نوعی در هم تنیده و گِلی شده‌اند. به عبارتی، درد و رنجی که تجربه کرده‌اند باعث شده است که تمام وجودشان به چیزی همچون خاک و گل تبدیل شود.

هوش مصنوعی: در نهایت، تلاش کن و به سمت هدف برو، و در عوض، به سختی و مشکلاتی که با آنها روبه‌رو هستی، غلبه کن و از بار سنگین و سختی‌ها رها شو.

هوش مصنوعی: ترس و اضطراب به او دست داد و کنترل خود را در آن لحظه از دست داد.

هوش مصنوعی: شخصی از روی زین و کمر به زمین افتاد و به خاطر سنگینی بارش، نتوانست خود را جمع و جور کند.

هوش مصنوعی: دلیران ایران با شجاعت به میدان آمده و سلاح‌های خود را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: بر این اساس، گروهی از دوستان شجاع و دلیر مانند شیر به یک حمله دست زدند.

هوش مصنوعی: ایرانیان به زودی نزدیک شدند و سلاح‌های خود را آماده کردند.

هوش مصنوعی: او را از تلاش و کوشش دور کردند و نیروی جنگی‌اش را از او گرفتند.

هوش مصنوعی: بر او سوارش کردند و با شتاب بردند. از ایرانیان جنب و جوشی به پا شد.

هوش مصنوعی: هر کسی از این زخم ترسید و گفت که این دیو همتای زورمند فیل است.

هوش مصنوعی: سپهبد کوش به ایران حمله کرد و سپاهیانش با زره‌های پولادین از پشت سر پیش آمدند.

هوش مصنوعی: همه به مقابله با آن سپاه بی‌پایان می‌شتابند و به سمت مرکز میدان نبرد حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: بسیاری از آن‌ها در این میدان جنگ کشته شدند و به خاطر این نبرد بزرگ، دست و پایشان را از دست دادند.

هوش مصنوعی: زمانی که سلم آن صحنه وحشتناک و آن نیش را مشاهده کرد، دل شکسته‌اش را در میان لشکریان خود دید.

هوش مصنوعی: از دل بیرون آمد با صد هزار جنگجو و نیزه‌دار.

هوش مصنوعی: او با سربازانش به دل میدان آمده و خنجر زهرآلودش را آماده کرده است.

هوش مصنوعی: قدرت و بلندی در تلاش است تا بر ناپاکی و پستی غلبه کند و سرانجام، با نیروی خون و جان شیران، زمین را سرشار از شگفتی و شور و نشاط کند.

هوش مصنوعی: بزنید به تن کوش با نیروهای فراوان؛ چراکه از هر دو طرف جنگ و لشکر، آسیب و ویرانی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: هر روز به طور مداوم جنگ و جدل دنبال می‌شد تا اینکه دنیا به حالتی تیره و زشت دچار شد.

هوش مصنوعی: هر دو گروه از هم جدا شدند، بدن‌ها از رنجی که تحمل می‌کردند، آرام می‌گرفت و دل‌ها از اندوهی که بر آن‌ها فشار می‌آورد، رهایی می‌یافت.

هوش مصنوعی: او به سوی تخت روانه شد و با بزرگان و دوستانش، نوشیدنی و خوراکی خواست و از نوازندگان درخواست کرد.

هوش مصنوعی: من امروز به آن‌ها گفتم که من سنگی را به کماندار جنگی می‌زنم.

هوش مصنوعی: تن او بر روی زمین افتاد و با بار سنگینی که داشت، در گودالی سقوط کرد.

هوش مصنوعی: سوارانی که داشتند، از من خیلی چیزها را گرفتند و به من آسیب رساندند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آن زخم چگونه باعث نابودی می‌شود و در عین حال، باز هم به جنگ با سپاهی بزرگ برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: بزرگان بر او گفتند که ای کاش سرزمین خسرو همیشه آباد و رونق داشته باشد.

هوش مصنوعی: زمانه برای تو خوشی‌های زیادی به ارمغان می‌آورد و دشمنان را از میان برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر قارن از زخمی که تو به او زدی آشفته و درمانده شود، آن سپاه دیگر زمانی برای ایستادگی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر توانستیم بار سنگینی را به دوش بکشیم، به هیچ‌وجه از آنچه که از بزرگ و کوچک می‌دانیم، نمی‌کاهیم.