هوش مصنوعی: سکندر دو نفر از یاران را به جلو فرستاد تا به نزدیکی کوه برسند.

هوش مصنوعی: در بیابان و کوه، رودخانه‌ای وجود داشت و فرمان داد تا لشکر در آنجا اردو بزند.

هوش مصنوعی: وقتی که بر دامن کوه جمعیت زیادی جمع شد و تعدادی نیز بر فراز کوه قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: در یکی از مکان‌ها، از درب قصر شاهان، درختی تنومند و آبی جاری دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: یک خانه محکم و استوار از سنگ، بر بالای قله کوه بنا شده است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که ممکن است بر ابرها بروی و حتی اگر از آسمان هم بالاتر بیایی.

هوش مصنوعی: وقتی خردمند از پشت خود نگاه می‌کند، گروهی را می‌بیند که همگی صورت‌های انسانی دارند.

هوش مصنوعی: فرود آمد و با شادی، به آرامی رویش مانند گل ارغوان، باز شد.

هوش مصنوعی: تو از او پرسیدی و او هر کسی را با داد و ستدی که داشت، به جهانجو بوسه‌ای بر دست داد.

هوش مصنوعی: او را بردند و زیر درختی نشاندند، و او به شدت از شاه ستایش می‌کرد.

هوش مصنوعی: سکندر به او گفت: بفرما بنشین و بر خیز تا ما هم بتوانیم تو را ملاقات کنیم.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: ای سرور، اجازه نده که من پیش تو بنشینم.

هوش مصنوعی: شناخت من از نام و نشانه‌ات باعث می‌شود که بفهمم نشستن در پیش تو نشانه‌ی نادانی است.

هوش مصنوعی: سکندر از سخنان او شگفت‌زده شد و به آرامی نام خدا را بر زبان آورد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای پیر و پاک‌دامن، تو چه می‌دانی از نژاد و نام من؟

هوش مصنوعی: پاسخی که تو می‌دهی، نشان می‌دهد که بدون قضاوت و سنجش نیت و رفتار دیگران، فقط به مقام و قدرت تو اشاره می‌شود، مانند شاه اسکندر.

هوش مصنوعی: تو در این دنیا مانند شاهی هستی که به خداوند معرفت دارد، اما مردم نسبت به تو ناسپاس و قدرنشناس هستند.

هوش مصنوعی: به خاطر جلال و بزرگی تو، خداوند نشانی به انسان‌ها داده است که گردن‌کشان و متکبرین در برابر تو به آرامش بیایند و نرم‌تر شوند.

هوش مصنوعی: بیش از سیصد سال پیش از تو، ای بزرگوار، به چهره‌ی خودت نگاه کن که چه زیباست.

هوش مصنوعی: مرد با تجربه و دانا وارد خانه شد و پوست زرد رنگ یک آهو را به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: او از هم جدا کرد و نشان سکندر را به آنها نشان داد، به همان روشی که بود.

هوش مصنوعی: همه‌ی اعمال و رفتارهای او در این دنیا، چه آن‌هایی که برای دیگران واضح است و چه آن‌هایی که پنهان می‌مانند، مشخص و روشن است.

هوش مصنوعی: این متن اشاره به وجود تاریخی دارد و بیانگر این است که در کل نوشته یا اثر مورد نظر، بیش از سیصد سال تاریخ نهفته است. به عبارتی، عمق و قدمت اطلاعاتی که در آن موجود است، به سه قرن گذشته بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: سکندر به دوستانش نگاه کرد و گفت که هرگز چنین چیزی را که دیدند، نتوانسته بودند تصور کنند.

هوش مصنوعی: ای استاد دانا، دور شو از پیش من، تا با دیدن تو شاد شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر درخواست‌های زیاد و سخنان پادشاهان بزرگ، او در آن محل خاص توقف کرد.

هوش مصنوعی: هر کس که از او سوالی کرد، به تناسب دانش خود، پاسخی دریافت کرد که موجب آرامش او شد.

هوش مصنوعی: آن‌چنان صاحب دانش و خرد بود که خداوند هیچ چیزی را از او پنهان نکرده بود.

هوش مصنوعی: سکندر به او گفت که امیدوارم با روح پاکت، هوش و درایت خوبی همراه باشد.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم کسی را در جهان مشابه تو ببینم، از مردان فرزانه و با تجربه.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای پادشاه مهمان، تو ناچار باید بخوری، حتی اگر سن و سالی از تو گذشته باشد.

هوش مصنوعی: او در پاسخ گفت که تو قبل از این بهتر است کمی از میوه ی رسیده بخوری.

هوش مصنوعی: فرزانه به او گفت: ای کسی که هرگز همراهی نداری، بدان که اکنون یکصد و شصت سال از عمر تو گذشته است.

هوش مصنوعی: من روزه‌ام را شب‌ها باز کرده‌ام و در طول روز هیچ چیزی نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: مگر اینکه روزی خداوند به من درون سال جشن بزرگی بدهد و مرا هدایت کند.

هوش مصنوعی: در آن روز، بدنم به کمال خواهد رسید و از این میوه، جانم شادابی و نیروی تازه‌ای خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: او پرسید: کدام روز ارزشمند و خوشایند است که به تو این نشانه زیبا را هدیه دهد؟

هوش مصنوعی: در سومین روز ماه اردیبهشت، گفته شد که او از بخشایش و عطا خلق شده است.

هوش مصنوعی: در این روز، انسان از این دنیا خارج شد و جانش را به پروردگار سپرد.

هوش مصنوعی: چه می‌دانی که به او گفتم، که این روز، همان روزی است که دل را شاد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو از این نوشته بگویی، مانند این است که از روی سنگ‌های گران، گل پاک کنی.

هوش مصنوعی: در زمان طوفان و بحران، نوشته‌ای باقی نمی‌ماند که کسی بتواند آن را بخواند و احساساتی را که در آن زمان وجود داشته، درک کند.

هوش مصنوعی: فرزانه از سخنان شاه لبخند زد و به او گفت: ای پادشاه با قدرت و عظمت.

هوش مصنوعی: تو در این دنیا برتری، زیرا که با این روش به راهی می‌نگری و قضاوت می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر تمام جهان را آب بگیرد، باز هم چیزی از ریشه و اصل خود بر جای نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: وقتی اخنوخ به او رسید، نگاهی به او انداخت و ناگهان مانند این بود که ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: از نادانی تعجب می‌کنم که این صحبت‌ها از مقام و جایگاه بلند دنیا نیست.

هوش مصنوعی: اگر جهان به زیر آب برود و مشکلاتی پیش آید، به پیروان خدا آسیبی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کسی که این جهان را خلق کرده، خالق را نمی‌شناخته است؛ به عبارتی دیگر، آفرینش به گونه‌ای انجام شده است که خالق در آن ناشناخته باقی مانده است.

هوش مصنوعی: افرادی که بر روی کوه‌ها راه رفته‌اند، اگرچه می‌گویم که زیاد بودند، واقعاً زیاد بودند.

هوش مصنوعی: شنیدم که در آن زمان، تعداد زیادی از پرستندگان خدا وجود داشتند.

هوش مصنوعی: همه از خدا صحبت کردند و کتاب آدم را بازخواندند.

هوش مصنوعی: در حال حاضر در این دنیا، موجودی به نام انسان پدیدار شده است، همانطور که انسان نخستین از آسمان به زمین آمد.

هوش مصنوعی: رد پای پدر بزرگوار به وضوح بر آن کوه مشخص است.

هوش مصنوعی: در شهر سرندیپ، هر سال مردم از میان هندوها به سوی آن کوه می‌روند.

هوش مصنوعی: هنگامی که کشتی به سوی کوه راهون رسید، پیامبر آن مردمان را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: او به دیدار آن‌ها رفت و با شادی گفت: ای انسان‌های نیکوکار!

هوش مصنوعی: بترسیدم از خدای بزرگ که همه انسان‌ها را به یکباره نابود کند.

هوش مصنوعی: حالا که شما را دیدم، به جای خودتان باید از خداوند سپاسگزاری کنم.

هوش مصنوعی: پس آن استخوان‌های انسان که به آنها سپرده شده و به آنها نشان داده شده است.

هوش مصنوعی: این شخص از شما خواهش می‌کند که در مورد این موضوع از خداوند بپرسید.

هوش مصنوعی: آب را از زیر زمین خارج کنید تا آفتاب بر آن بتابد و خشک شود.

هوش مصنوعی: کشتی از آن مکان حرکت کرد و به کوه جودی رسید و در همان جا توقف کرد.

هوش مصنوعی: یک کوه کوچک به ما خالی از استراحت است و مردم در مورد این موضوع صحبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه بخواهد، من هر آنچه را که از دانایی و خرد در نزد او وجود دارد، برایش بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: پس آن زمان مهمانش به او دوباره گفت که کجا می‌توان با خرد و اندیشه، سخن‌ها را جفت و جور کرد.

هوش مصنوعی: شاه زمین بر او درود می‌فرستد و می‌گوید که از هیچ‌کس چنین سخنی نشنیده‌ام.

هوش مصنوعی: سپس او به آن مرد نیکو گفت: "به تو راهنمایی می‌کنم که چه کاری باید انجام دهی."

هوش مصنوعی: وقتی به این کوه رسیدی بدون اینکه سپاهی همراهت باشد، خطر و آسیبی از طرف کسی به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی در کنار این مردم غمگین و ناراحت، روزهای خود را سپری کنی؟

هوش مصنوعی: سه ماه است که من به این مسیر حرکت کرده‌ام و متوجه شدم که از این راه نادرست چه آسیب‌هایی به من و همراهانم رسیده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس را مانند تو که به یزدان (خدا) عشق ورزد، ندیدم؛ فقط امروز تو را دیدم و همین برایم کافی است.

هوش مصنوعی: به او گفت شاه که پاسخ دقت کن و از حقیقت منحرف نشو.

هوش مصنوعی: تو برای کسب آز و افزونگی، به سوی این راه کشیده شده‌ای، زیرا بدون درد و رنج، نمی‌توان از این مسیر گذشت.

هوش مصنوعی: در این دنیا به دنبال نام و محبوبیت هستی، اما من از هر دو، هم از لذت و هم از شهرت، دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به خدا ایمان دارم، در حالی که تو به دنیای مادی وابسته‌ای. اکنون بنگر که چه بر سر ما آمده است.

هوش مصنوعی: من از هر جمعیتی دور شدم و از میان دنیا تنها یک تیغ از کوه را انتخاب کردم.

هوش مصنوعی: از این کوه بپرس که فراخی و سیرت خوب چه معنایی دارد، و اینکه این پوشش و این نور هم چه ویژگی‌هایی دارند.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که از این زندگی پر از سختی و درد خلاص شوم و نمی‌خواهم که روح من همچنان در این رنج بماند.

هوش مصنوعی: اگر هنگام راه رفتن، اندام من در معرض دید دیگران قرار گیرد، سر من این را خواهد دانست و از این کار من لذت خواهد برد.

هوش مصنوعی: اگر از اندام‌ها بپرسی، راز و حکایتی طولانی در کار است، ای پادشاه بزرگوار.

هوش مصنوعی: خداوند به تو راه نشان داد و به واسطه دین و دانش، تو را بسیار ترقی داد.

هوش مصنوعی: بدان که اگر تو به دین و ایمان دیگران آموزش بدهی، ممکن است افرادی که از درون زندگی بی‌دینی دارند، از تو یاد بگیرند و به دین بیایند.

هوش مصنوعی: وقتی که دانش تو بدون عمل و تجربه باشد، مانند گنجی است که زیر زمین پنهان مانده و از آن استفاده‌ای نمی‌شود.

هوش مصنوعی: مرد به او پاسخ داد که ما چگونه می‌توانیم چیزی بدهیم که خداوند آن را نداده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که دانش و علم را برگزیده و دینش از من بیشتر است، ای پادشاه بزرگوار.

هوش مصنوعی: اگر او خودش از این دو چیز (محبت یا توجه) چیزی نداده است، پس چگونه می‌توانیم چیزی به او بدهیم؟

هوش مصنوعی: سکندر به او گفت: ای نیکوخصال، از نژاد و ریشه‌ات برای من بگو.

هوش مصنوعی: بگو چطور به این کوه رسیدی وقتی که از زادگاهت خارج شدی؟