هوش مصنوعی: وقتی که آن لشکر بدون فرمانده به سمت شهر حرکت کردند، در کوچه‌ها و میدان‌ها ندا و سر و صدا بلند شد.

هوش مصنوعی: سپاهیان و شهرنشینان به طور همزمان به هم پیوستند؛ گروهی به خاطر شادی و گروهی به خاطر اندوه.

هوش مصنوعی: صدایی از ایوان کوش برخاست که زارا، یلا و شاهی با زره فولادی در حال آمدن هستند.

هوش مصنوعی: بتانش همه پرده‌ها را کنار زدند و صداهایی به آسمان فرستادند.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های شهر سر و صدایی به پا شده است، مانند گلی تازه و عطر مشک و سنبل.

هوش مصنوعی: سپاه و مردم شهر گرد هم آمدند و جوانان و پیران با هم در مشورت و گفتگو هستند.

هوش مصنوعی: ما چگونه می‌توانیم از پس شاه چین برآییم، اگر چشمان‌مان و دل‌مان از غم و درد پر شده باشد؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از ما چیزی بگیرد، تنها باید شب و روز خود را صرف نگهداری و حفاظت از آن کنیم.

هوش مصنوعی: مردن در شهری که تحت فرمانروایی پادشاه خودم باشد، بهتر از زندگی در دست کسی است که مرا به بند کشیده است.

هوش مصنوعی: برای خانواده، عزیزان و جان خود باید تا جایی که می‌توانیم تلاش کنیم و انرژی‌مان را صرف کنیم.

هوش مصنوعی: مردم بر آن شدند که دو دسته تشکیل دهند؛ یکی برای جنگیدن و دیگری برای نگهداری از شهر.

هوش مصنوعی: سپاهیان و شهری که فرمانده‌اش جنگجو بود، به دروازه‌ها تقسیم شدند.

هوش مصنوعی: دروازه‌ها مملو از لشکری شدند که مثل کوه، سر به آسمان گذاشته بود و زره‌هایشان درخشان و درشت بودند.

هوش مصنوعی: سری را به دروازه‌ای سپردند و پرچمی را بر افراشتند که نشانه‌ای از قدرت و فرمانروایی است.

هوش مصنوعی: در هر زمان، رنگ‌های سرخ، زرد و بنفش به خاطر تنوع و زیبایی‌های پرنیان، جلوه‌گری می‌کنند.