هوش مصنوعی: هنگامی که سپیده دم به آسمان پرواز می‌کند، دروازه‌ای از روشنی به روی جهان گشوده می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که گنج و ثروت را به دوش می‌آورد، در میدان نبرد حاضر می‌شود، اما پس از پیروزی، آنجا را ترک می‌کند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، او به زودی کمر به زین سوار خواهد کرد و آماده نبردی می‌شود که به خاطر کینه و دشمنی است.

هوش مصنوعی: از تبت، یکی زره‌ای با آب‌دار پوشید و بر زنجیرش گره‌ای زد.

هوش مصنوعی: به هیچ‌وجه بر او سلاحی نیفکن، نه شمشیر و نه تیر، زرهی بر او بپوشان.

هوش مصنوعی: یک نفر کمرش را محکم کرده و دلشاد و خوشحال با اعتماد به نفس ایستاده است.

هوش مصنوعی: در این شعر، شخصی به همراه گروهی از جنگجویان به یاری و حمایت از دیگری می‌شتابد. او پرچم خود را به اهتزاز درآورده و با قدرت و اراده، از سرزمین خود خارج می‌شود تا به میدان نبرد برود.

هوش مصنوعی: هزاران سوار از پشت او عبور می‌کنند، ولی او تنها یک هندو را می‌بیند که شمشیری در دست دارد.

هوش مصنوعی: از درختان عبور کرد و وارد دشت شد و بر روی زمین ردپایش را به جا گذاشت.

هوش مصنوعی: پیام را به قارن فرستادند تا سریعاً خبر دهد که خورشید در آسمان بالا آمده است.

هوش مصنوعی: مدت زمانی باقی مانده تا زمانی که من به میدان نبرد نگاه می‌کنم و منتظر می‌مانم که تو به سمت من بیایی.

هوش مصنوعی: قارن از پیام او خندید و تو گفتی که پایان کار او را در حال دیدن بود.

هوش مصنوعی: گیتی (دنیا) می‌گوید که روزی به پایان خواهد رسید، پس، کوشش کن و شجاعت خود را نشان بده.

هوش مصنوعی: با این پیش دستی، من او را ترساندم که از این روش به میدان نبرد خواندم.

هوش مصنوعی: کمر به خود گرفت و ساز یلی بزرگ را بر دوش نهاد و به میدان جنگ رفت.

هوش مصنوعی: سوارکار هزار نفر از میان سپاه انتخاب کرد و به میدان نبرد آمد.

هوش مصنوعی: قباد، فرمانده‌ای نیرومند و استوار است که به مانند یک نیزه که به شکل مارپیچ می‌شود، در مقابل دشمنان ایستادگی می‌کند.

هوش مصنوعی: قباد دلاور طلب کمک می‌کند و می‌گوید بگذارید تا من هم در این نبرد شرکت کنم.

هوش مصنوعی: آیا من از او نمی‌خواهم که در این دنیا، به خواسته‌های خود برسم و خویشتن را به کمال برسانم؟

هوش مصنوعی: قارن به او گفت که در مورد این موضوع صحبت نکن، چون این کار باعث می‌شود که اعتبار تو در میان ما کمتر شود.

هوش مصنوعی: یکی هست که تو هیچ دوستی با او نداری و در مقایسه، مثل این است که وقتی کسی به میدان جنگ می‌آید، با خشم و غضب به میدان می‌رود.

هوش مصنوعی: ما دیگر تصمیم گرفته‌ایم در این نبرد به دور از بی‌فایده‌گی‌ها باشیم و به این مساله اهمیت ندهیم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دشت با تو درگیر نمی‌شود و تنها لحظه‌ای استراحت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: او بهانه‌ای می‌آورد تا دوباره به شهر برگردد و در نتیجه جز غم و رنج برای ما چیزی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: آن شخص این جمله را گفت و پس از آن، به سوی لشکر چینیان رفت، مانند دودی که بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: کوش به سوی میدان نبرد بیرون آمد و به نزد قارن، قهرمان جنگی رفت.

هوش مصنوعی: پیمان بستند که هیچ‌کس از لشکر به این قضاوت نزدیک نشود.

هوش مصنوعی: پس از آن، دو شیر شکاری شمشیر به دست گرفتند و دو فیل مست را به سوی خود کشاندند.

هوش مصنوعی: آن‌ها مانند باد و طوفان به حمله پرداختند و زمین از صدای ناله‌شان به تپش افتاد.

هوش مصنوعی: صدای شجاعان و زخم‌هایی که از شمشیرها بر دل نشسته، به شدت باعث می‌شود که انسان به‌دنبال راه فراری بگردد.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره جنگ به تیری شکافته شد، راه دیگری برای نبرد برپا کردند.

هوش مصنوعی: نیزه‌ها بر یکدیگر شکستند و با اینکه زخم‌هایی بر هم زدند، تأثیری نداشت و از کار نیفتادند.

هوش مصنوعی: در هر وضعیت و مشکل، سنان دستش را به سمت دیگری دراز کرد تا او را نجات دهد.

هوش مصنوعی: آن‌ها به قدری خسته شدند که ناگهان از حال رفتند و بر روی زمین افتادند.

هوش مصنوعی: روزی آن‌ها از هم جدا شدند و با نگاه پر از خشم به یکدیگر خیره شدند.

هوش مصنوعی: وقتی که آرامش یافتند، مانند شیران جنگجو پرخروش و پرهیجان شدند.

هوش مصنوعی: دوباره دست به کار شدند و از زخم‌های سخت و عمیق ناشی از ضربات سنگین، به وجد آمدند.

هوش مصنوعی: خونشان به قدری ریخته شد که دیگر نه مردان زورمندی در میدان بودند و نه کسی در حال جنگیدن بود.

هوش مصنوعی: بدان که اگر شاه چین بی‌برنامه و بی‌احتیاط عمل کند، همچون بادی که ناگهان وزیدن می‌گیرد، باعث بروز مشکلات و دشمنی‌ها خواهد شد.

هوش مصنوعی: او گرزی بلند و سپری محکم در دست داشت، زیرا نیروی او از رقیبش بیشتر بود.

هوش مصنوعی: زمانی که دارایی چین (امپراتوری چین) از آنجا عبور کرد، قارن در آن دشت وسیع فریاد زد.

هوش مصنوعی: او گرزی را بالا برد و یال اسبش را به اهتزاز درآورد. حریف او سرش را از ترس پنهان کرد و یال را فرار کرد.

هوش مصنوعی: بر سر اسب ضربه‌ای شدید به زمین خورد و پای او زیر بدن اسب گیر کرد.

هوش مصنوعی: سپهبد به واسطه‌ی باد، ضربه‌ای دیگر بر سر کسی که جست‌وخیز و فریاد می‌زند فرود آورد.

هوش مصنوعی: او به شدت وحشت‌زده شد و از درد شدید زخم، حواسش را از دست داد و به حالت نگران و رنجور درآمد.

هوش مصنوعی: سردار سوار بر اسب شد و همچون باد به جلو رفت و گرزی را به سمت او پرتاب کرد و بر او افتاد.

هوش مصنوعی: وقتی سواران چین آن وضعیت را مشاهده کردند، یکی از آنان با کینه و شدت به حمله پرداخت.

هوش مصنوعی: از این چهره‌ی سرسخت و خوشبخت قباد، اسبی مانند باد به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: چینیان به خودشان آسیب رساندند و همه زخم‌ها را بر سینه و سرشان فرود آوردند.

هوش مصنوعی: در این صحنه، جنگی رخ داده است که در آن هفتاد مرد به قتل رسیده‌اند و گرد و غبار نبرد به هوا برخاسته است.

هوش مصنوعی: قباد وارد شد و هر دو دستش را بر روی اسبش گرفت و مانند شخصی مست به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: هرگز نباید شاه دست به امتحان جنگ بزند، مگر اینکه سرنوشت به او بگوید که راه پیروزی کجاست.

هوش مصنوعی: وقتی فرمانده پیروز و موفق به ایران بازگشت، سپاه پاک و منظم از او جدا شد و شور و شوقی برپا شد.

هوش مصنوعی: پیروزی فریدون در جنگ با دشمنانش باعث می‌شود که سرزمینش سرشار از خون لاله‌ها گردد، که نمادی از فداکاری و جانفشانی است.

هوش مصنوعی: در این روزگار، سرنوشت او را در تنگنا قرار داد و زندگی به او درس عبرت داد.

هوش مصنوعی: او را به بند کشیدند و این بند تنها یک تکه بود و هیچ راهی برای گشودن آن وجود نداشت.

هوش مصنوعی: نگهبان او، مردی را از میان هزاران جنگجوی دلیر برگزید.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ی کار دنیا مانند نوشیدنی خوش‌طعم و آشکار است، اما در زیر، تلخی و زهر نهفته است.

هوش مصنوعی: یکی از دلایل موفقیت و رشد انسان‌ها این است که ممکن است از قعر ناامیدی و سختی‌ها به اوج موفقیت و سربلندی برسند، اما همان‌طور که ممکن است او به قهری و نگرانی دچار شود، این امکان هم وجود دارد که دوباره به ناخوشی و مشکلات بازگردد.

هوش مصنوعی: هرچند که از او چیزی به نفع خود گرفتی، اما در نهایت همان آزار و زهر او به تو خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر دل شخصی به تو راضی شود، بدان که او به خاطر زیبایی تو از خود گذشته است.

هوش مصنوعی: اگر هوشیار هستی، دل به او نبند زیرا راهی که می‌رود بی‌راهه است و کارش به ضرر می‌انجامد.

هوش مصنوعی: جهان به دلیری قارن، شاه قدرتمند، آماده است تا در جایگاه نیایش مانند تیری به سوی هدف برود.

هوش مصنوعی: او می‌گفت: ای کسی که از همه بالاتر و برتر هستی، همه چیز به فرمان توست و حتی کوه‌های بزرگ نیز تحت سلطه تو قرار دارند.

هوش مصنوعی: تو قدرتی به من عطا کردی و باعث شدی که بر هر مشکلی پیروز شوم، من به کسی وابسته نیستم.

هوش مصنوعی: پس از بازگشت از مکان نماز، از صف دلیران با قامت افراشته ایستاد.

هوش مصنوعی: او می‌آورد و نوازندگان را به خود دعوت می‌کند، و به آنها می‌گوید تا بخوانند و بنوشند و چیزهایی را هم ببخشد.

هوش مصنوعی: فردی که در شب خود به شادی می‌پردازد، روزی خوش و موفقیت‌هایی از سوی خداوند نصیبش می‌شود.