هوش مصنوعی: یک روز و یک شب در حال حرکت بودند تا اینکه به نزدیکی یک سنگ سیاه رسیدند.

هوش مصنوعی: شخصی تندیسی از سنگ مرمر را مشاهده کرد و به سمت آن رفت. او یک پادشاه معروف و نیکو را دید.

هوش مصنوعی: در دستان او نوشته‌ای پیدا شد که نشان می‌دهد این شکل و شمایل به طرز عجیبی دگرگون شده است.

هوش مصنوعی: پادشاهی همچون شیر غران و فرمانروایی در سرزمین چین، که صاحب قدرت و مقام، با تاجی درخشان و نگینی ارزشمند است.

هوش مصنوعی: کسی که در دنیا موفقیت و خوشبختی را تجربه کند، او کسی است که هیچ‌کس مانند او نبوده و نیست.

هوش مصنوعی: هر کس که بر اندوه می‌رسد و آن را به دیگران منتقل می‌کند، در نهایت خودش نیز از آن عبور کرده و آن را رها می‌کند.

هوش مصنوعی: او رفت و همه چیز در دستانش به باد رفت، ولی در عوض دنیا با تمام زیبایی‌اش باقی ماند.

هوش مصنوعی: اگر از چگونگی عملکردم و از قدرت و کارهایم باخبر شوی،

هوش مصنوعی: از نظر عقل، شجاعت، ثروت و نیروی نظامی، همچنین از جنگ، میهمانی، سلطنت و تاج و وقار.

هوش مصنوعی: انسان نباید دل خودش را به دنیا ببندد، چون در این دنیا چیزهای خوب و زیبا واضح و آشکار هستند، اما خطرات و مسائل منفی ممکن است پنهان باشند.

هوش مصنوعی: من در این دنیای پر از مردم و پادشاهان، به مدت سیصد و پنجاه سال درگیر هستم و بی‌پناه و آسیب‌پذیر مانند یک تندیس بر تیغم مانده‌ام.

هوش مصنوعی: به صورت خلاصه می‌توان گفت که: در دستان من چیزی که شکسته بود، به درستی شکل می‌گرفت و از خاکی که زیر پای اسب من بود، طلا به دست می‌آمد.

هوش مصنوعی: تیر من از کنارهٔ سندان گذشت و با وزش خوشبوی باد، تو به اینجا رسیدی.

هوش مصنوعی: اکنون اعضای بدنم دچار ضعف و ناتوانی شده‌اند و این به نوعی به سرنوشت نهایی من اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اسکندر از شدت احساس و درک زودگذر بودن دنیا، اشک می‌ریزد و می‌گوید که زندگی چیزی جز افسانه و خواب نیست.

هوش مصنوعی: اگر ما به مدت طولانی ادامه دهیم یا حتی تعداد ما به صد هزار برسد، این وضعیت تغییر نخواهد کرد و در نهایت کار به همین شکل خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای کاش که کسی مرا از این حقیقت‌ها و این داستان‌ها آگاه می‌کرد.

هوش مصنوعی: می‌دانستم که تلاش و رفتار او چگونه است، چرا که از سنگ اثر و نشانی دیده‌ام.

هوش مصنوعی: افکار و اندیشه‌ها از آن مکان بلند شدند، و روز و شب به سرعت گذشت و یک ماه دیگر گذشت.