هوش مصنوعی: شاه به خاطر خودخواهی و قدرت‌طلبی‌اش بر تخت سلطنت نشست و در پی آن، دلش به مشکلات و چالش‌های زمانه‌اش گرفتار شد.

هوش مصنوعی: هر شب دختری زیبا می‌دیدی و در روز او را به همسری می‌سپردی.

هوش مصنوعی: اگر هیچ چیزی نبود، او را هم دوست می‌داشتی و در آغوشش نگه می‌داشتی.

هوش مصنوعی: هر کسی که از او سودی بردی، تا زمانی که او را نکشته‌ای، او را رها نکردی.

هوش مصنوعی: زن به خاطر ترس از شمشیر شاه بداندیش، به فرزندی که در شکم دارد آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: دختری از مکران بود که لبانی شیرین داشت و در روز و شب شاداب و خوشحال بود.

هوش مصنوعی: بدنش مانند گل، و نازکش و سینه‌اش نرم و لطیف است، لب‌هایش شیرین و موهایش بوی خوشی دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر ناز و عشوه‌ای که همیشه دارد، زیبایی چهره‌اش می‌تواند بر دل‌ها آسیب بزند و انسان را در بند عشق خود گرفتار کند.

هوش مصنوعی: دل از صداقت پر شده و چشم، دل‌باخته‌ی ناز و زیبایی است. از بلندی شمشاد بالاست و از لطافت سوسن، پوستش نرم شده است.

هوش مصنوعی: شاه به زیبایی و ظرافت سخن می‌گوید و همچون طاووس، رفتار و جلوه‌ای دلنشین دارد.

هوش مصنوعی: اگر نوشته به زیبایی و دلنشینی جان نباشد، نمی‌تواند چیزی جز خویشتن انسان را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: دختر برادرش، آن معشوق مخفی، رازی را از دل پادشاه پنهان کرده بود.

هوش مصنوعی: هر کس که از آن دانه‌ها بیفتد، بداند که در نتیجه‌ی آن، بدبختی به سراغش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: از عشق زیبای او که هنوز در دل باقی مانده، غم و حسرتی به یاد دارم.

هوش مصنوعی: روزی در جایی آرامش‌خاطر نصیبم شد و از درد و رنج‌های روحی و ظلم‌هایی که دیده‌ام، رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: دل شاد و خوشحال شاه به این حال است که گاهی با ناز می‌آید، گاهی بوسه می‌دهد و گاهی نیز با محبت به کنار می‌نشیند.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای گنجی که به دنیای ما آمده‌ای، آرزوی هیچ چیز ناخواسته‌ای را نداشته باش.

هوش مصنوعی: اگر کسی آرزوی تو را داشته باشد و دلش برای تو تنگ نشود، بدان که من هرگز از تو چیزی را دریغ نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: او با زیبایی و ملایمت پاسخ داد و گفت که هر سال بادی وزیدن دارد که همیشه به خوشبختی و اقبال نیکی مرتبط است.

هوش مصنوعی: به خاطر بزرگی تو، ای شاه، من به آرامش و نیکی دست یافته‌ام و خواسته‌هایم برآورده شده است.

هوش مصنوعی: به تو دستور می‌دهم که بر شبستانت، با غرور و خودخواهی رفتار کنی، حتی اگر برای این کار جانم را فدای تو کنم.

هوش مصنوعی: آرزوهای من تنها به تحقق خواسته‌های شاه بستگی دارد، زیرا خودم دسترسی به برآورده شدن این آرزوها ندارم.

هوش مصنوعی: به او گفت که به دنبال رهایی من نباش، بلکه یکی از آرزوهایت را بدون هیچ حرف و گفتگویی بخواه.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: به زحمت خود بیفزای، چون هر آنچه نیاز دارم از دارایی‌ام است.

هوش مصنوعی: کسی آرزویی داشت و نیازمند چیزی بود که به آن نمی‌رسید.

هوش مصنوعی: من اکنون نیازی ندارم، چون گنجی که دارم را نمی‌دانم چگونه باید استفاده کنم.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه ببیند، نمی‌خواهم بگویم چون ترس دارم که گفته‌ام را رد کند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال مقام و قدرت هستی، باید بدان که من چنین چیزی برای تو ندارم و افسوس بر این عدم. ای همراه نیکو.

هوش مصنوعی: او به او گفت که حالا که صحبت‌های پادشاه این‌گونه است، باید با کسی که خیرخواه است، رفتار کرد.

هوش مصنوعی: به دنیا نیازی ندارم، اما سؤالی در دل دارم که می‌خواهم بپرسم.

هوش مصنوعی: من از زمان‌های دور این حرف را در دل خودم نگه داشته‌ام و دلم همواره آماده‌ی شکستن است.

هوش مصنوعی: خسرو به او گفت: هیچ نگران نباش و هر چیزی که می‌خواهی بپرس، فقط دل خودت را به هم نریز.

هوش مصنوعی: عزیزم، از تو خواهش می‌کنم که یک داستان زیبا برایم بگویی.

هوش مصنوعی: پس از آنکه تو توانستی سپاه چین را شکست دهی، به دست کسانی که بدخواه بودند، درماندی و گرفتار شدی.

هوش مصنوعی: وقتی سپاه فریدون در جنگ پیروز می‌شود و زخم‌های بزرگ و عمیق را به دست می‌آورد، تو نیز مانند کوهپایه‌ای که پشت خود را محکم نگه داشته، در برابر این چالش‌ها ایستاده‌ای.

هوش مصنوعی: تو نه راهی برای مقابله با دشمنان پیدا کردی و نه تیری به سمت آن‌ها پرتاب کردی.

هوش مصنوعی: وقتی از پادشاه مکران نیرو خواستی، به این آرزو نامه ای زیبا نوشتی.

هوش مصنوعی: سربازانی را به سوی دشمن فرستاد تا درنگ نکنند و به جنگ بپردازند و دشمن را شکست دهند.

هوش مصنوعی: زمانی که در سلطنتی مشغول بودی، به سرزمین مکران سفر کردی و از آنجا هم عبور کردی.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، آنقدر ثروت و گنج آوردند که فیل‌ها هم برای حمل آن به زحمت افتادند.

هوش مصنوعی: یک ماهواره در حال آماده‌سازی بود تا گروهی را به کار گیرد، اما به دلیل محدودیت غذا، فضا برای ادامه کار تنگ شده بود.

هوش مصنوعی: پس از آنکه از سمت خاوران بازگشتی، با روی خوش و احترام به پیشواز تو خواهند آمد، همانند بزرگانی که مورد احترام هستند.

هوش مصنوعی: بار دیگر به قدری تو را به جلو آورد که هیچ کس دیگری را به آن اندازه بزرگ ندیده بود.

هوش مصنوعی: پس از اینکه پدر گنجینه‌های خود را به نمایش گذاشت، لشکری به مدت چهل روز برای او آماده کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که به چین می‌رسیدی، دو مرحله از راه را پشت سر گذاشته بودی.

هوش مصنوعی: پس از آنکه او تصمیم گرفت از مسیر خود خارج شود، شاه را به دو نیم کرد و به او افتخار بخشید.

هوش مصنوعی: اگر کردار انسان اینگونه باشد، پس این جهان از وجود پادشاه چینی ناامید خواهد شد.

هوش مصنوعی: من اکنون آرزو دارم که پادشاه خوشبخت، به من که بنده او هستم، نگاهی رحمت‌آمیز بیفکند تا گناه‌هایم بخشیده شوند.

هوش مصنوعی: هرگز چنین پادشاهانی با زیر دستان خود چنین رفتاری را نشان ندادند.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه نباید به پرستش و احترام کسی پرداخت که در دلش دشمنی را پرورش می‌دهد و به دشمنی با تو می‌پردازد.

هوش مصنوعی: در زمان پاداش، او به تیغ (سلاح) برخورد کرد و در مقابل یک مکان مخفی (دخمه) که در آن وجود داشت، از او دوری گزید.

هوش مصنوعی: او ناگهان از سوال برآشفته شد و به او گفت: "ای بزرگ خیره‌سر، کمی فکر کن."

هوش مصنوعی: تو با این ماجرای بی‌فایده چه کار داری؟ دنبال چیز بیهوده و غیرمفیدی مثل مار نرو.

هوش مصنوعی: شما به قدری در نواختن و نوازش مهارت پیدا کرده‌اید که می‌توانید به هر سوالی که پیش می‌آید، پاسخ دهید و آن را به شکلی روشن بیان کنید.

هوش مصنوعی: اگر دنیا از من سوال کند، دل من را پر از درد و غم می‌کند.

هوش مصنوعی: تو باید بفهمی که پایه و اساس وجود تو چقدر محکم است و به خاطر راهنمایی‌ها و تجربیاتت، از خون و رنج‌هایی که کشیدی، به این درک رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر به یک سمت غیر از جواب بروم، به خاطر نادانی خود دچار خستگی خواهم شد.

هوش مصنوعی: اولین کاری که میکنم این است که به تو جواب بدهم و سپس آرزوی قلبی‌ات را برآورده خواهم کرد.

هوش مصنوعی: پس از این، نتیجه‌ی اعمال تو را به خودت می‌رسانم، زیرا از گفته‌های من نسبت به تو بدگمان هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که فریدون، شاه بزرگ جهان را کشت، در نهایت به دام نهنگ افتاد.

هوش مصنوعی: از کوه دور شدم و به مکانی آرام رسیدم، جایی که اشک‌هایم را ریختم.

هوش مصنوعی: اولین نفر که از فرمان خارج شد، او بود و دیگران را به سمت خود راهنمایی کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به رفتار و کردار او نگاه می‌کرد، بزرگان و افراد برجسته‌ای به دنبال کارهای او پیش می‌آمدند.

هوش مصنوعی: از ایران دو بار سپاهی به اینجا آمد، و من از او خواستم تا لشکر و تجهیزات بفرستد.

هوش مصنوعی: آن روز که او چهره‌ام را دید، نه کمکی برایم فرستاد و نه پاسخی داد.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که من به دربار پادشاه رفتم، سپاه زیادی از سوی کوه بسیلا به سمت من آمدند.

هوش مصنوعی: چه نیرویی بود این سرباز با دلاوری که از او تمام سرزمین چین ویران شد.

هوش مصنوعی: اگر به سوی او می‌رفتی و لشکری فراهم می‌کردی، حالا چه به روزگار تو آمده بود؟

هوش مصنوعی: در چین به او آسیبی نرسید و کار بداندیشان هیچ وقت به خوبی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: او از همه نوشیدن‌ها و لذت‌ها کمک‌کار است، اما خودش هیچ‌گونه تفکری درباره قضاوت ندارد.

هوش مصنوعی: می‌توان با داشتن قدرت و توانایی، چوپان اسب‌ها و شبانی گله را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: او هیچ کاری انجام نداد و آن چیزی که در این زمان انجام داد، فقط به خاطر ترس از آن انسان پست بود.

هوش مصنوعی: حال این پاسخ و پاداش این کار را بیان کرد و سپس شمشیر انتقام را بر سر او فرود آورد.

هوش مصنوعی: خرمن گل را با تیغ دو نیم کرد، اما از چهره‌ی زیبا و دل‌انگیزش هیچ حسرتی نیامد.