هوش مصنوعی: فریدون از صحبت‌های او خوشحال شد و دلش شادتر گردید و چهره‌اش را باز کرد.

هوش مصنوعی: او به نستوه فرمان داد که ارتش را آماده کند و از میان نیروها، بهترین‌ها را برای فوج برگزید.

هوش مصنوعی: از خزانه به کسی داده می‌شود که شایسته و لایق آن است، همچون سوارکار دلاوری که مانند دود در جنگ می‌تازد.

هوش مصنوعی: سپهبد به سرعت از درگاه خارج شد، به گونه‌ای که حتی باد هم نتوانست به دور او برسد.

هوش مصنوعی: تازیان از آن خبر آگاه شدند و به سرعت به سمت پادشاه خود حرکت کردند.

هوش مصنوعی: زمانی که خبر به کنعان رسید، چهره‌اش به مانند گل شنبلیله شد.

هوش مصنوعی: او فهمید که برای او لشکری غیور و کینه‌توز آماده شده است.

هوش مصنوعی: او از تمام کارهای پدرش کاملاً مطلع بود و می‌دانست که دل شاه از او آزرده است.

هوش مصنوعی: روزگار به قدری تحت تأثیر او قرار گرفته که دلش را دوبار شکسته و هر بار که به او نگاه می‌کند، بهت‌زده می‌ماند.

هوش مصنوعی: از این راز کنعان به شدت بترسید، desert به وجود آمد و وسایل سفر را رها کرد.

هوش مصنوعی: سپهبد به سمت حضرموت و بیابان رفت، اما نتوانست او را پیدا کند.

هوش مصنوعی: زمانی که سپاه و فرماندهانشان در مکانی حضور داشتند و سپس آنجا را ترک کردند.

هوش مصنوعی: سپهبد از آنجا به درگاه بازگشت و گفت و گوی مهمی را با شاه آغاز کرد.

هوش مصنوعی: ای کنعان، تو به بیابان فرار کردی، اما به کجا می‌توانی بروی وقتی که تیر و ترکش بر زمین افتاده است؟

هوش مصنوعی: بیابان به حدی خشک و بدون آب است که هیچ حیوانی در آن جا نمی‌تواند بخوابد.

هوش مصنوعی: در اینجا مفهوم این است که هیچ‌کس نمی‌تواند از آن مسیر عبور کند؛ نه شیر و نه پرنده. این به معنای دشواری یا بسته بودن آن راه است و نشان می‌دهد که ورود به آن مکان برای هیچ‌کس ممکن نیست.

هوش مصنوعی: به ویژه اینکه وقتی شخصی به راهی نادرست و نابجا هدایت شود، ممکن است به راحتی به سمت انحراف و فساد برود.