هوش مصنوعی: در شب، کوش را با قباد به میدان نبردی که با آن آشنا بودند، فرستاد.

هوش مصنوعی: فرمانده به او گفت: ای فریبنده، چرا در این چاله مدتی زیادی صبر کردی؟

هوش مصنوعی: تو از چین و مکران کمک خواستی و جهانی را به لشکر آوردی.

هوش مصنوعی: اکنون مانند دیوی خبیث به میان آمده‌ای، و به طور جمع و با لشکری وارد شده‌ای.

هوش مصنوعی: او این را گفت و با شمشیرش به سرش زد در حالی که جانش در خطر بود و کلاه خودش را بر سر داشت.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیان می‌کند که در زندگی بعضی چیزها قابل بازگشت نیستند و باید با واقعیت‌ها کنار آمد. برخی از فرصت‌ها و تجربیات به‌سرعت می‌گذرند و دیگر امکان بازگشت به آن لحظات وجود ندارد. به عبارتی، باید از لحظات زندگی بهره برد و از آن‌ها درس گرفت.

هوش مصنوعی: سپس آن گرزی که از کینه از سوی فرخ قباد به کار گرفته شد، به شدت حرکت کرد و به سمت دشمنان آمد.

هوش مصنوعی: او در میدان جنگ همیشه تلاش می‌کرد و به گونه‌ای به پیروزی دست یافت که مانند شخصی مست و پریشان به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: به قدرت بر سر فیل حمله کرد و از اسب به زمین افتاد و هوش خود را از دست داد.

هوش مصنوعی: ذهنش به قدری از خشم او مشوش و گیج شد که چشمانش نیز در آن حال گیجی، تار و تاریک گردید.

هوش مصنوعی: دوستانش او را از مکانش برداشتند و به سمت پرده‌های خانه‌ای بردند.

هوش مصنوعی: یک سوار به سمت کوه رفت و فریاد زد که آسمان (سرنوشت) فرصت خوبی را در مقابل تو قرار داده است.

هوش مصنوعی: سپهبد می‌گوید که اکنون شب است و به خاطر رنجی که این دل تحمل می‌کند، سپه بر تن او قرار دارد.

هوش مصنوعی: من در میدان نبرد فردا با تو هستم و به تماشای ما از دو طرف صف خواهند پرداخت.

هوش مصنوعی: وقتی که کوش این سخن را شنید، به سمت پیروزی بازگشت و در نتیجه به افتخار و سربلندی رسید.

هوش مصنوعی: در یک میهمانی پرشکوه، به تدریج بزرگان سرزمین‌های مکران و چین را فرا می‌خواند و با صدای بلند به آنها خوش‌آمد می‌گوید.

هوش مصنوعی: شاه در حال نوشیدن نیکو سخن می‌گوید که فردا نیز از صبح زود باید به کارها رسیدگی کرد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از کارهای ایرانیان سخن بگویم و هر کس که در دل کینه دارد را دور کنم.

هوش مصنوعی: شب فرارسید و فرمانده نیامد. از گردان ایران صدای بلندی به گوش رسید.

هوش مصنوعی: شخصیت‌های بزرگ و دانا دور هم جمع شده‌اند و درباره‌ی مسائل مهم مشورت می‌کنند. تمام افراد معروف و مشهور در این گردهمایی حضور دارند.

هوش مصنوعی: بدون فرماندهی و سرپرستی، ما چگونه می‌توانیم به رهایی برسیم؟ باید تلاش کنیم تا راهی برای نجات پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: امشب سپاه را به میدان فرستید، شاید جان خود را در درگاه شاه نجات دهید.

هوش مصنوعی: بر اساس درستی و عقل، تدبیری اتخاذ شده است که سپاه در شب به موضع خود بازگردد.

هوش مصنوعی: عماری از دانا و عاقل آمد و یک مرد را درون آن لباس لاجوردی قرار داد.

هوش مصنوعی: مرد بیهوش را برداشتند و در گهواره‌اش که از طلا بود، گذاشتند.

هوش مصنوعی: درختی را نشاندند و سریع رفتند، چرا که خوبان از کشتن فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: خرگاه و چادر به جای خود باقی ماندند، اما پرچم کیانی و پرده‌های قصر در حال محو شدن هستند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه سپاه ممکن است مشکلات زیادی به همراه داشته باشد، اما تن همانند سپهدار است که نقش سر را ایفا می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که بدن قوی و تنومند باشد، اگر کسی نبیند که مورد آسیب قرار می‌گیرد، تلاش و کوششی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: دو اسب سوار را در راهی به سمت ده هزار زره‌پوش دیده می‌شود که با تجهیزات جنگی آماده‌اند.

هوش مصنوعی: سپهبد به قدری بی‌هوش و غرق در مستی شده که حتی رگ‌های بدنش نیز حرکت نکرده و حالتی طبیعی ندارد.

هوش مصنوعی: لشکر جرأت فرود آمدن ندارد و تنها یک لحظه هم نمی‌تواند در برابر بادپایان بایستد.

هوش مصنوعی: بدان که ناتوانی به خواب و خوراک توجهی ندارد و فقط به دنبال پیش رفتن و تلاش است.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب، کسی وجود نداشت تا از آن عبور کند و آسمان هم لب به سخن نگشود.

هوش مصنوعی: از مناطق مرزی، راهی به دو منزل فراتر ایجاد شده بود که آن سپاه پیشرفته‌تر رفته بود.