هوش مصنوعی: به آرامی پیش رفت تا اینکه به قله کوه رسید و در آنجا بر روی دو شاخ درختی ایستاد، جایی خشک و وسیع را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که شهر و زمین و دشت آتشین را مشاهده کرد، آن سر را به نشانهٔ نارضایتی بر زمین نهاد.

هوش مصنوعی: بر چهره‌اش غم و اندوه فراوانی دیده می‌شود، ولی با این حال برای پروردگارش دعا و نیایش می‌کند.

هوش مصنوعی: او می‌گوید: ای کسی که از آفتاب بالاتر هستی، خالق خاک و آب تویی.

هوش مصنوعی: آب دریا و باد به اراده تو هستند و این آفرینش، نشان‌دهنده‌ی قدرت و دانایی توست.

هوش مصنوعی: از تو سپاسگزارم که ما بدون هیچ آسیبی از دریا عبور کردیم و به قله کوه بلند رسیدیم.

هوش مصنوعی: او به درویش، چیزهای زیادی اهدا کرد، همچنین به ملّاح پیر و دوستانش نیز کمک کرد.

هوش مصنوعی: همه چیزهایی که از او جدا شده بودند، به او داده شد و سپس به سمت او بازگشتند و او را یاری کردند.

هوش مصنوعی: شاه نامه‌ای به طیبور فرستاد و در آن اعلام کرد که ما این مسیر عمیق را به سلامت پشت سر گذاشتیم.

هوش مصنوعی: ما از دریا به خشکی رسیدیم و از ملّاح خوشحال و بی‌غم هستیم، چون باد نیز با ما همراه بود.

هوش مصنوعی: یکی از آرزوهایم این است که به مقام و جایگاه بالایی در دنیا دست یابم و از آزادی و شرافت برخوردار باشم.

هوش مصنوعی: امید من به قدری زیاد است که آرزویی دیگر به حقیقت بپیوندد، مانند تاجی بر سر شاه.

هوش مصنوعی: با دستور شاه، آن مردمان به کنار دریا رفتند و وارد شدند.

هوش مصنوعی: در یک دشت زیبا و شاداب، خیمه‌ای برپا شده است که مانند بهار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تمام طبیعت، از سبزه‌ها و جوی‌ها و آب‌های روان، در یک مکان به هم پیوسته‌اند و به نوعی نمایش‌دهنده‌ی زیبایی و شکوه پادشاهی هستند.

هوش مصنوعی: بهار و شکوفایی در دشت و مزار زیاد بود و طبیعت به زیبایی گلزار شبیه شده بود.

هوش مصنوعی: مردم از آن شهرها به حضور شاه آمدند تا او را ستایش کنند و نیکی‌ها و خیرخواهی‌های خود را نشان دهند.

هوش مصنوعی: هر کسی که با مهربانی و محبت به دیگران رفتار کند، همه را مهمان خود می‌سازد و در دلشان جا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر کس در کار خرید و فروش مشغول بود، از خوشحالی چهره‌اش همچون خورشید درخشان می‌شود.

هوش مصنوعی: گیاهان را دید و جایی خنک را مشاهده کرد، بنابراین شاه لحظه‌ای درنگ کرد و آن مکان را چهار ماه باقی ماند.

هوش مصنوعی: پادشاه پنجاه جنگجوی شجاع از ایران را به کوه فرستاد تا در میدان نبرد آماده شوند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که صدای آنها به گوش کسی نرسد، هیچ‌کس از رازهای آن‌ها باخبر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: سه نفر را از میان دلاوران و دانشمندان برای مقصودی خاص به سوی کوه فرستادند.

هوش مصنوعی: بدان که تنها با علم و دانش می‌توان راه صحیحی را شناخت، به‌ویژه زمانی که آن راه منجر به سرافرازی و موفقیت می‌شود.

هوش مصنوعی: با سرعت و شتاب به سمت کوه قاف دویدند، مانند بچه‌ای که بر روی شاخ گل بازی می‌کند و می‌جهد.

هوش مصنوعی: کوه را با زحمت از جایی دور برداشتند و یک مسیر جدید باز کردند.

هوش مصنوعی: شب و روز در تلاش و در اضطراب هستند، نمی‌دانند که از چه کسی یا چه چیز بی‌خبرند و در هر مکان به دنبال آگاهی و امنیت هستند.

هوش مصنوعی: دلیران به سرزمینی به نام بلغار می‌روند.

هوش مصنوعی: در هر جا که می‌نگری، سبزه و آب وجود دارد و دشت‌های سرسبز در کنار هم قرار دارند، که نشان‌دهنده حیات و زیبایی طبیعت است.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین یک ماه رفتند و دوباره به تماشای شهر و ویژگی‌های آن، از جمله بلندی‌ها و پستی‌ها پرداختند.

هوش مصنوعی: مردان شاه به دریا رسیدند و قبل از این هیچ راهی را ندیدند.

هوش مصنوعی: به محض اینکه مردم در آن سرزمین آرامش یافتند، دلیران آن منطقه نیز به آب نامی بخشیدند.

هوش مصنوعی: آنها به سرعت به سوی آتش برگشتند و نشانی از آن طرف که بودند، ارائه کردند.