هوش مصنوعی: به دستور او، ساز را برداشتند و در گنجینه‌های قدیمی را باز کردند.

هوش مصنوعی: او چنان کارش را به زیبایی سامان داد که هیچ‌کس آن ساز و شادکامی را ندید.

هوش مصنوعی: او گنجینه‌های پنهان را باز کرد و به مدت سه هفته مهمانی برپا کرد و با مهمانان خود پذیرایی کرد.

هوش مصنوعی: چندین الماس و جواهر به نزد پادشاه فرستادند که باعث شگفتی و حیرت پادشاه و سپاهیانش شد.

هوش مصنوعی: از دنیای بی‌راهه و ناکجا، تاج و تختی از سنگ‌های قیمتی به نزد پادشاه خوشبخت فرستادند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و تنوع لباس‌های رومی و پارسی اشاره دارد. گوینده تأکید می‌کند که از هر یک از این فرهنگ‌ها، لباس‌ها و زیبایی‌های زیادی وجود دارد که می‌توان به صورت مکرر از آن‌ها بهره‌مند شد. این مضمون نشان‌دهنده غنای فرهنگی و زیبایی‌های موجود در هر دو تمدن است.

هوش مصنوعی: یعنی دهی است که در آن مقداری از ثروت و بهترین نعمت‌ها فراهم شده و هر یک از افرادی که در این ده زندگی می‌کنند، گنجینه‌ای از خوب‌هایی دارند.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی‌های دنیا را جمع کرده و در دو صندوق پر از سنگ‌های قیمتی مانند لعل، یاقوت و مروارید قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: از میان تمام شاهان و پادشاهان دنیا، هیچ کس ندید که شاه آتبین (یا آفتاب توتش سا) به خاطر احترام و ارادت به خسرو، خود را به او نزدیک کند.

هوش مصنوعی: نه جمشید صاحب ثروت‌های بی‌حد و حصر بود و نه هیچ‌کس هرگز نگفته است که فردی دیگر مانند او را دیده است.

هوش مصنوعی: بزرگان شهر هر نوع چیزی را برای او فرستادند و عزیزان او نیز به او کمک کردند.

هوش مصنوعی: همه خواهران فرارنگ، شامل اشخاص و نهادهای مختلف فرهنگی و اجتماعی، به شکل سپاهی و شهری نمایانده شده‌اند.

هوش مصنوعی: به اندازه کافی، هدیه‌ای ارزشمند برایشان فرستاد و چیزهای باارزش‌تری به آنها داد.

هوش مصنوعی: دیگر از جوانی چیزی نمانده است که از شاه بر نداشتن کلاه و کمر اشاره کند.