هوش مصنوعی: فرع به نزد شاه آمد و از او سوال کرد که کدام یک را انتخاب کنم. شاه در پاسخ او گفت.

هوش مصنوعی: به او گفت کسی که نشانه او را دارد، خودش باید با سرکشان هم‌خون و هم‌خویش باشد.

هوش مصنوعی: آنچه تو گفتی از این بهتر است، چرا که از خورشید درخشان نیز روشن‌تر است.

هوش مصنوعی: امیدوارم لب‌هایت همیشه سرشار از شادی و نوشی باشد و قلب بدخواه تو همواره بی‌خبر و بی‌احساس.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که شخصی به درویش چیزهای زیادی بخشید، و با این کار، او نیز نعمت‌های زیادی دریافت کرد. به نوعی می‌توان فهمید که بخشیدن و سخاوت در زندگی باعث جلب چیزهای بهتر و بیشتری می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که پرستار نسبت به شاه بی‌احساس و بی‌توجه شد، دل شاه از این بی‌توجهی به شدت آزرده و ناراحت گردید.

هوش مصنوعی: شاه از او پرسید که چرا آتبی این دختران را برای خود برگزیده است.

هوش مصنوعی: دایه به او گفت: ای پادشاه برگزیده، کار جهان آفرینش شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: کسی که خداوند راهنمای او باشد، نه رنگ و رویی به کارش می‌آید و نه تدبیری برای او لازم است.

هوش مصنوعی: وقتی که شیر در میان گله وارد شد، از بین همه، رنگی را انتخاب کرد که برتر بود.

هوش مصنوعی: بدان که من زشتی او را زیبا می‌کنم، اما خدا نمی‌خواهد آنچه را که من می‌خواهم.

هوش مصنوعی: کسی که از دیدن چهره محبوبش به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد و می‌لرزد، مانند جانداری که در زیر باران می‌لرزد.

هوش مصنوعی: ترنجی به او بخشیده شد که از یاقوت و طلا ساخته شده بود و از سر تا پای او درخشش و زیبایی داشت.

هوش مصنوعی: فرشته‌ای به جهان آمد و با عشق و شوق، بوسه‌ای به آفتاب زد و با دل شاد و خرم، به سوی امید و زندگی برگشت و سپس رفت.

هوش مصنوعی: وقتی طیهور (پرنده) صدا را شنید، به حالت ناراحتی برگشت و با غم دلش درد کشید.

هوش مصنوعی: اگر هر چه فرزند من بود، امروز به خاک سپرده شد و متصل به زمین گشت.

هوش مصنوعی: برای من سخت‌تر از این نیست که کسی به خاطر پذیرش یا انتخابی که کرده، به بی‌عدالتی دچار شود.

هوش مصنوعی: او به اندرون کاخ وارد شد و در حالی که بر تخت نشسته بود، احساس ناراحتی کرد و با صدای بلند گریه کرد.

هوش مصنوعی: او سه روز و سه شب نه چیزی خورد و نه خوابش برد و از شدت غم و درد، حرفی با کسی نزد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیا بار غم را بر دوش نمی‌کشد، مگر آنکه مانند کسی باشد که در اندوه فرو رفته است.

هوش مصنوعی: از درد عاشقانه و از عشق او رنج می‌برم، که روزی ممکن است از چهره‌اش جدا شوم.

هوش مصنوعی: فرع وقتی از کار او مطلع شد، سریعاً به سمت شاه رفت.

هوش مصنوعی: زمین را بوسید و به آن احترام گذاشت و گفت: ای شاه زمین، تو شایسته ستایش هستی.

هوش مصنوعی: تو پادشاهی بزرگ و با منزلت، همچون ستاره‌ای درخشان میان دیگر پادشاهان دنیا، و از همه آن‌ها دانا‌تر هستی.

هوش مصنوعی: کارهای بی‌خود و نادرست از تو مناسب نیست، چون هیچ‌کس از میان دانشمندان و بزرگترها، از تو راضی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر کاری نکرده‌ای که دردی برای دیگران داشته باشی، پس چرا باید این‌قدر غمگین و نگران باشی؟

هوش مصنوعی: اگر از راه خدا آگاه نیستی، چرا بر دل خود رنج و زحمت می‌گذاری؟

هوش مصنوعی: اگر تو بر کسی که پادشاه است سلطه‌داری، همانند این است که به بنده‌ای خدایی کنی؛ پس این کار را نکن.

هوش مصنوعی: بدان که وقتی او (خدا یا سرنوشت) به تو نعمت عطا کند، باید که هر ساله به این کار (شکرگزاری و قدردانی) ادامه دهی تا همیشه در خوشی و نشاط باقی بمانی.

هوش مصنوعی: اکنون خانه‌ی آتش و کاخ شاه یکی شده و فاصله‌ی بین آنها چندان دور نیست.

هوش مصنوعی: در نزد شاه، رنگ و زیبایی افزون‌تر از آنچه در خانه‌ی شوهر خود است، وجود دارد.

هوش مصنوعی: این دنیا و شرایطی که در آن هستیم، جایی نیست که آتشین و پرشور به راحتی بتواند از آن خارج شود یا مکان دیگری برایش پیدا کند. به عبارتی، به نظر می‌رسد که هیچ‌کجا برای فرار از این وضعیت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، حتماً تو خواهی بود، چه غمگین و چه شاد.

هوش مصنوعی: کسی که می‌داند از میان سی دل، دل رنگارنگی را انتخاب می‌کند و از آن دل می‌گریزد.

هوش مصنوعی: این نوشته به این صورت است: ای پادشاه، درست مثل ارتباطی که بین یزدان و بندگانش وجود دارد، نمی‌توان آن را قطع کرد.

هوش مصنوعی: سخنان آن فرد با نیکویی و دلنوازی بیان می‌شد و به گونه‌ای بود که شاه از شنیدنش راضی و خوشحال می‌شد.

هوش مصنوعی: به خاطر نصیحتی شاد و خوشحال شد و به سرعت از کاخ خارج شد و بر تخت نشسته است.