هوش مصنوعی: نامه‌ای به ضحاک شاه فرستاد که من اینجا با سپاهی بزرگ آمده‌ام.

هوش مصنوعی: به دلیل قدرت و شکوه پادشاه عالم، من از دشمنان هیچ‌گونه سواری ندیدم.

هوش مصنوعی: از اموال و دارایی ما آسیب و صدمه‌ای رسید که بر لشکر ما مانند تگرگ فرو ریخت.

هوش مصنوعی: کسی که به دشمنان خود اعتماد می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد که در دریا به همراه او عبور کنند، مانند زنی است که به طور پنهانی به کارهای خطرناک می‌پردازد.

هوش مصنوعی: وقتی او به ما نزدیک شد و همه چیز درست شد، من نامه‌ای به او نوشتم که در آغاز خیلی خوب بود.

هوش مصنوعی: او را دعوت کردم تا پیش من بیاید، اما او نیامد. به همین خاطر از دریا به سمت او لشکرکشی کردم.

هوش مصنوعی: در دل کوه‌ها آرامش برقرار شد و نیروهای نظامی آماده نبرد شدند و از محلی مهم حرکت خود را به سمت تبت آغاز کردند.

هوش مصنوعی: به نزد تپه‌ای رسیدم و از آنجا جوی آبی را دیدم که از خون دلیران می‌ریزد.

هوش مصنوعی: او را در زمین به دو نیم کردم و به خاطر زهر اسبم، بدنش پاره پاره شد.

هوش مصنوعی: همه باید به خاطر بزرگی و عظمت شاه، از آن شکوه و جلال او بیاموزند و در زندگی خود به دنبال شکوه و عظمت باشند.

هوش مصنوعی: من نیرویی را در کنار دریا قرار دادم تا مرغ نتواند از آنجا عبور کند.

هوش مصنوعی: اگر دشمنی بیرون بیاید و پادشاه را در شرایط سختی ببیند، باید به او پناه دهد و او را نجات دهد.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی بیان می‌کند که عشق و محبت در دل انسان به عجیب‌ترین شکل‌هایی ممکن است ظاهر شود، و این عواطف می‌توانند به شدت عمیق و تاثیرگذار باشند.

هوش مصنوعی: سپه به سمت شهر خمدان حرکت کرد و از میان دلیران، صد هزار نفر را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: یک مرد به خاطر دلیری و هوشمندی‌اش، با فکر و اراده‌اش پاداشی دریافت کرد.

هوش مصنوعی: او را به دریا فرستاد و به او نصیحت کرد سپه‌دار آن سرزمین.