هوش مصنوعی: باز هم صدای بلند و شاد از شهر بلند شد، چون مردم از سختی‌ها و مشکلات رنج می‌بردند.

هوش مصنوعی: به آن مرد پیامی فرستادند که دوباره به آتبین برگردد، ای پادشاه با افتخار.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که ما در زندگی‌مان مقام و موقعیت کمتری داریم و به همین خاطر در اجتماع و بازار مجبور به تلاش و فعالیت هستیم.

هوش مصنوعی: همه ما در برابر آزارها و سختگیری‌های شاه بی‌گناه هستیم و این بی‌گناهی باعث می‌شود که دشمنان و سپاهیان بیشتری نسبت به ما تجمع کنند.

هوش مصنوعی: دو سال است که از ما گرفته‌ای و چیزهایی می‌طلبی. ای شاه، به این اضافه کن!

هوش مصنوعی: تمام شهر پر از سربازان و سپرهاست، حالا چه اگر ایوان شهر باشد یا کوچه‌ها.

هوش مصنوعی: بدان که ما در دسترس نیستیم، زیرا حتی شاه نیز از ما می‌خواهد به خاطر ترس از سپاه.

هوش مصنوعی: این داستان برای هر کسی قابل قبول است که بر اساس دارایی و موقعیت خود، دیگران را قضاوت کند.

هوش مصنوعی: وقتی آتبین سخنان آنها را شنید، از آن خوشش آمد و با رضایت به آنها پاسخ داد.

هوش مصنوعی: پس او خواسته‌اش را به دست آورد و به قصر و سرزمین افریقیه رفت.

هوش مصنوعی: در آن شهر، فردی با ایمان و با اراده قوی وجود داشت که با تلاش و پشتکار، به مقام و جایگاه بالایی دست یافت و توانست به خوبی از گنج و ثروت خود محافظت کند.

هوش مصنوعی: او با شمشیر دو شهر را فتح کرد و از آن گنج‌ها، شاه به خود بهره‌ای برد.

هوش مصنوعی: او در آن منطقه به مدت دو سال و نیم ماند و سپاهش از طلا و نقره غنی و توانگر شد.

هوش مصنوعی: در دو سال از هر سمت مالیات جمع‌آوری شد و به یکباره تاجی بر فراز آسمان بر افراشته شد.

هوش مصنوعی: همه چیز را به اسب‌ها بار کردند و به یکباره به سمت دریا فرستادند.

هوش مصنوعی: صد و بیست کشتی پر از بار و کالا به راه انداخت، پر از لباس‌های چینی و سکه‌های طلا.

هوش مصنوعی: به جزیره فرستاده شد و همه از آن جا ماندند در حالتی متعجب و حیرت‌زده.

هوش مصنوعی: اگر چه طلا را به دریا بریزی، باز هم کوهی از طلا به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر پرده‌ها را کنار بزنی و به آسمان نگاه کنی، به زیان می‌رسی.

هوش مصنوعی: اگر برزدی دیبا بافته به هم رسیدی، به گاو و ماهی ستم می‌کنی.

هوش مصنوعی: از آن خواسته، پرندگان شادمان شدند و بر آن دلیر، درود فرستادند و یاد او را گرامی داشتند.