هوش مصنوعی: و از آن طرف، لشکر را به سمت دریا می‌فرستد و سپاه را در کنار دریا مستقر می‌کند.

هوش مصنوعی: مردم زیادی به دریا آمدند و همه مانند کوه‌ها در مسیرهای خود در حال حرکت بودند.

هوش مصنوعی: به محض اینکه شاه بهک نامه را خواند، گفت که با کوشش و تلاش همراه ضحاک، غم و اندوه به زودی از بین خواهد رفت.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون من به همراه خود لشکری و تجهیزات زیادی دارم که آمادهٔ کار است.

هوش مصنوعی: به نزد او ده هزار سوار را فرستادند تا در جنگ به کمکش بیایند.

هوش مصنوعی: آنچه را که قابل بردن بود، به‌دور‌بردند؛ هم از خوراک و هم از آنچه می‌شد گسترش داد.

هوش مصنوعی: در این زمان دشوار، وضعیت زندگی به شدت دچار تغییر و تنگنا شده است، چیزی شبیه به این که دو ماه در آسمان به یکدیگر نزدیک شده‌اند و فضایی تنگ را ایجاد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: نه گاوان باقی ماندند و نه گوسفند خورده شدند، به‌یکباره همه را از پا درآوردم.

هوش مصنوعی: در چنین وضعیتی برای ما پیش آمده که نه افراد سالخورده از آن خبر دارند و نه جوانان چیزی درباره‌اش می‌دانند.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که چهره‌اش به ویرانی و نابودی دچار شده، گویی در آن هیچ نشانه‌ای از زیبایی و عطر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: او نه قدرت و نه دسترسی بیشتری داشت، بنابراین چه کار توانست انجام دهد، تمام تلاشش را کرد و کم آورد.

هوش مصنوعی: خورشید به سپاه نیامد و آنها از مسیر خود به سمت دیوان‌خانه رفتند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگرچه خورشید (نور و روشنایی) به ما نرسیده، اما سپاه و نیروهای ما نیز تحت تأثیر پرورش و تربیت قرار گرفته‌اند و به همین دلیل نمی‌توان انتظار داشت که به راحتی بیفتند یا کم‌ توان شوند. در واقع، حتی در شرایط سخت، قدرت و استعداد درونی به کمک می‌آید.

هوش مصنوعی: بگو چه راه حلی داریم و اگر خواستی، اینجا توقف کن.

هوش مصنوعی: آن جنگجوی شجاع به لشکر خود گفت: ما هیچ راهی برای بازگشت نداریم.

هوش مصنوعی: هر چیز خورشید آن را می‌بیند و هر جا که باشد، به سمت راست دستت، آن را برمی‌دارید.

هوش مصنوعی: زمانی که سپاه این داستان را شنید، همه به طور هماهنگ به غارت پرداختند.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، راهی برای حل مشکلات به کسی رسید که درِ کمک و یاری الهی بر روی هیچ‌کس بسته نیست.