ایرج میرزا » مثنوی‌ها » شمارهٔ  ۲۶ - نکته

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>طبع من این نکته چه پاکیزه گفت</p></div>
<div class="m2"><p>سهل بُوَد خوردن افسوس مفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مردم این مُلک ز کِه تا به مِه</p></div>
<div class="m2"><p>هیچ ندانند جز احسنت و زِه</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>هرکسی اندر غم جان خود است</p></div>
<div class="m2"><p>فارغ از اندیشه نیک و بد است</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بعد که مُردم ، همه یادم کنند!</p></div>
<div class="m2"><p>رحمت وافر به نِهادَم کنند!</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گر بر کناس بری یاس را</p></div>
<div class="m2"><p>رنجه کنی شامه کناس را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>زآنچه پس از مرگ برایم کنند</p></div>
<div class="m2"><p>کاش کمی حین و بقایم کنند</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>دل به کف غصّه نباید سپرد</p></div>
<div class="m2"><p>اوّل و آخر همه خواهیم مُرد</p></div></div>

دیوان کامل ایرج میرزا - محمد جعفر محجوب - تصویر ۲۱۵

شمارهٔ  ۲۷ - قبلۀ آمال

طبع من این نکته چه پاکیزه گفت
سهل بود خوردن افسوس مفت
مردم این ملک ز که تا به مه
هیچ ندانند جز احسنت و زه
هرکسی اندر غم جان خود است
فارغ از اندیشه نیک و بد است
بعد که مردم  همه یادم کنند
رحمت وافر به نهادم کنند
گر بر کناس بری یاس را
رنجه کنی شامه کناس را
زآنچه پس از مرگ برایم کنند
کاش کمی حین و بقایم کنند
دل به کف غصه نباید سپرد
اول و آخر همه خواهیم مرد

شمارهٔ  ۲۵ - خر و عَزب

شمارهٔ  ۲۶ - نکته

طبع من این نکته چه پاکیزه گفت

سهل بُوَد خوردن افسوس مفت

مردم این مُلک ز کِه تا به مِه

هیچ ندانند جز احسنت و زِه

هرکسی اندر غم جان خود است

فارغ از اندیشه نیک و بد است

بعد که مُردم ، همه یادم کنند!

رحمت وافر به نِهادَم کنند!

زآنچه پس از مرگ برایم کنند

کاش کمی حین و بقایم کنند

دل به کف غصّه نباید سپرد

اوّل و آخر همه خواهیم مُرد

شمارهٔ ۲۶ - نکته

اطلاعات