هوش مصنوعی: طبع من این نکته را به خوبی بیان کرد: گشادی در فضای زندگی به قدری آسان است که از دست دادن آن چندان غم‌انگیز نیست.

هوش مصنوعی: مردم این سرزمین از کی تا به حال چیزی نمی‌دانند جز اینکه خوب است و بد است.

هوش مصنوعی: هر فردی در اندوه و نگرانی‌های خود غرق شده است و از تفکر درباره خوبی‌ها و بدی‌ها بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: زمانی که من دیگر در این دنیا نیستم، همه به یادم خواهند بود و برای من دعا و خیرخواهی خواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر به کناس (کسی که در کار خود خبره است) یاس را بدهی و او را ناراحت کنی، باعث می‌شوی که حس بویایی او تحت تاثیر قرار گیرد.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که وقتی هنوز زنده‌ام، به من توجه بیشتری کنند و به فکر من باشند، نه اینکه فقط بعد از مرگم به یادم بیفتند و کارهایی برایم انجام دهند.

هوش مصنوعی: نباید دل را به غم و اندوه سپرد، زیرا در ابتدا و انتهای زندگی همه ما به مرگ خواهیم رسید.