هوش مصنوعی: شاگردی در مکتب به معلم گفت که این مکتب چقدر افسرده و خفقان‌آور است، ای خدا.

هوش مصنوعی: هیچ چیز جز همان دیوار تاریک نیست، همانند لوحی سیاه و تیره.

هوش مصنوعی: همان موضوع و همان مسأله‌ای که توضیح داده شده است، همان وظیفه و همان مکان مشخصی که تعیین شده است.

هوش مصنوعی: همیشه این کتاب و قلمدان، همین دفتر که مقابل توست و دیوانی که در دست داری.

هوش مصنوعی: زندگی نباید به گونه‌ای باشد که کسالت و بی‌حوصلگی را به همراه داشته باشد، بلکه باید پر از شادی و انرژی باشد.

هوش مصنوعی: معلم در پاسخ به او گفت که حال تو باید با حال من یکی باشد.

هوش مصنوعی: هر صبحگاه، من این منبر را تنها برای یادآوری و تکرار این درس پایین می‌آورم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز جز همان گفت و گوها وجود ندارد، همان آموزش‌های دستوری و قواعد زبان برای بچه‌ها.

هوش مصنوعی: بسیاری از کودکان که با این حرف‌ها آموزش می‌بینند، جز امور فریبکارانه و نیرنگ‌آمیز چیزی نمی‌آموزند.

هوش مصنوعی: آن‌قدر بی‌علاقه و تنبل است که در زمان درس خواندن هم خودش را خسته می‌کند و هم باعث می‌شود من احساس کسالت کنم.

هوش مصنوعی: شاگرد و معلم هر دو مسئولیت‌های سنگینی دارند که باید آنها را به دوش بکشند و این امری ضروری است.