هوش مصنوعی: ای بزرگوار در مقام وزارت، مردم در کنار تو شاد و خوشحالند، اما من در دل غمگین و ناراحتم.

هوش مصنوعی: در حالتی که احساسات و افکار منفی مرا در بر گرفته بود، نتوانستم سرم را بر بالین بگذارم.

هوش مصنوعی: خانه‌ام به محلی برای اندوه تبدیل شده است، زیرا در این مکان، مردم همواره ناراحت و غمگین هستند.

هوش مصنوعی: من ثروتمند بودم، اما سفر به اصفهان باعث شد احساس بیچارگی و فقر کنم.

هوش مصنوعی: من خسرو را در اصفهان به خوبی دیدم، البته اگر صفاهان هم همین‌طور باشد.

هوش مصنوعی: این شعر به تحسین و ستایش روح شیرویه پرداخته و در عین حال، برای جایی که او به خاک سپرده شده، آرزوی بدی و نفرین دارد. در واقع، گویا شاعر به این نتیجه رسیده که با وجود ستایش از شیرویه، مکان دفن او شایسته بدی و نفرین است.

هوش مصنوعی: من متعجبم که چگونه پس از از دست دادن تمام زیبایی‌ها و زینت‌ها، همچنان احساس غم و اندوهی نداشته باشم.

هوش مصنوعی: وقتی به حال و روز خودم نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که از دل من در آسمان دود بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: زمان‌های گذشته خوش و مبارک بود، ای کاش به آن دوران دوباره برگردیم.

هوش مصنوعی: تمام وسایل خوشبختی من آماده است، خانه‌ای با زیبایی‌های فراوان و محوطه‌ای دلنشین انتخاب کن.

هوش مصنوعی: دل من شاد و خوشحال است از مطالعه کتاب و نوشتن، و زیبایی‌هایی که به تازگی از گل‌ها و نسرین‌ها می‌بینم.

هوش مصنوعی: همه فرش‌هایم از طلا بودند و مبل‌هایم هم از جنس طلا ساخته شده بودند.

هوش مصنوعی: بازی نرد و شطرنج حاصل خلاقیت‌های هندی‌هاست و نوشتن با قلم و کاغذ به ابتکارات چینی‌ها تعلق دارد.

هوش مصنوعی: میزها باکیفیت و پرده‌ها عالی هستند، و حوضم از سنگ و آینه ساخته شده و ظاهر خوبی دارد.

هوش مصنوعی: در تالار، صدای دف و نی به طور بی‌وقفه و فراوانی شنیده می‌شود، و هنگامی که در حال نوشیدن هستیم، خم شدن به سمت زمین احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: سازها و نغمه‌ها از نسل‌های گذشته به ما رسیده‌اند و اکنون تعداد آن‌ها به بیست نوع مختلف رسیده است.

هوش مصنوعی: لباس‌هایی از خز و سنجاب و پیمانه‌هایی از میم، همه از جنس نقره هستند.

هوش مصنوعی: اسب‌ها به خاطر زین و تجهیزاتی که بر تن دارند، در طویله‌ام مهار شده‌اند و از همدیگر جدا هستند.

هوش مصنوعی: کتابخانه من به زیبایی یک گالری هنری در چین تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: در هر مکانی که افرادی با دانش و فهم وجود داشته باشند، بنده در راس و مقام بالا قرار می‌گیرم.

هوش مصنوعی: غذای مازندرانی و رشتی سفره‌ام را معطر کرده است.

هوش مصنوعی: خوراک من شامل نان و انگور است، سفره‌ام با زیبایی خورشید و خوشه ستاره پروین زینت یافته است.

هوش مصنوعی: چشمم را از خواب نرم و دلپذیر فقط به روی معشوقی که مانند حوریان بهشتی است، باز کردم.

هوش مصنوعی: در نهایت، می‌خواستم شرایطی فراهم کنم که به طرز شایسته‌ای مورد تحسین قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که سفر به اصفهان نزدیک شد، بهار به حالتی نویدبخش و تازه گره خورد و به مانند فروردین، حال و هوای خوشی را به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: همه چیز از بین رفت و من فقط با یک گلیم زیر سقف گلی خودم ماندم.

هوش مصنوعی: هر صبح، وام‌خواهی بر سر در من می‌ایستد و منتظر است تا وام بگیرد.

هوش مصنوعی: من از در خانه بیرون نمی‌روم تا زمانی که نیکو از چپ و راست خود را نگاه نکنم.

هوش مصنوعی: خدمتکار زیبایی که در کنارم بود، با هزاران زرق و برق و اشرافیت.

هوش مصنوعی: شخصی مهربان و دلسوز است که با زبان شیرین و روی خوشش، دل دیگران را شاد می‌کند و همیشه با لبخند و چهره‌ای باز به استقبال دوستان می‌رود.

هوش مصنوعی: تو بدون اینکه من بخواهم، لب‌هایت را باز کردی و با بوسه‌ات کام من را شیرین کردی.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون هر صبح، به جای آنکه دو زلف زیبای خود را نزد من بگذارد، ابروهایش را به حالت چین و چروک می‌آورد.

هوش مصنوعی: عشق و وصال او مرا از فقر و ناتوانی بیزار می‌کند، چرا که فقر باعث ضعف و ناتوانی مردان می‌شود.

هوش مصنوعی: هر صبح به دنبال طلا و ثروت از من است، اما من از شرم سرم را به زمین انداخته‌ام.

هوش مصنوعی: می‌گویم، ای عزیز، نگران نباش و غم خوردن را کنار بگذار. ای ماه، این‌قدر بد نکن و این‌قدر ناراحت‌کننده نباش.

هوش مصنوعی: وقتی خواجه از وضعیت من باخبر شود، به سرعت تکلیف من را مشخص می‌کند.

هوش مصنوعی: ای آقای عزیز! امیدوارم برای تو که با چهره‌ی زیبا و دل پاکت، دین‌دار هستی، بهروزی و خوش‌شانسی در پیش باشد.

هوش مصنوعی: تو چهره و سرشت زیبا و نیکو داری و هر دو قول و پیمانت محکم و استوار است.

هوش مصنوعی: من افراد بزرگ و مهم زیادی را دیده‌ام و به آن‌ها خدمت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای هستی که بعد از سیصد سال هم در این زمان کسی به تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: تلاشی کن که دوباره آن زندگی خوش گذشته به من بازگردد.

هوش مصنوعی: چنان رفتار کن که بعد از این، فقط به لطف و محبت تو وابسته باشم و هیچ چیز دیگری نتواند مرا مستقل کند.

هوش مصنوعی: این موضوع را نخواه که برای انجام هر کاری، بخواهم با مشکلات و سختی‌های زیادی روبه‌رو شوم.

هوش مصنوعی: گاهی من به فلانی زحمت می‌دهم و گاهی از فلانی منت می‌کشم.

هوش مصنوعی: چندین بار از نویسنده می‌خواهم که وضعیت من را برای آقا توضیح دهد.

هوش مصنوعی: من چقدر باید بگویم و درخواست کنم که کاری انجام دهی؟ چند بار باید آیات قرآن را برای تو بخوانم که مانند خر بی‌خبر بمانی؟

هوش مصنوعی: اگر خواستی چیزی را درخواست کنی، آن را به گونه‌ای بگو که زیبا و ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که دست‌خط حکومت قزوین را به من ندهی، به خانه برنمی‌گردم.

هوش مصنوعی: ای خواجه، تو هم کمی از شدت رفتارهای خود کم کن و به واقعیت‌ها نزدیک‌تر شو.

هوش مصنوعی: با گذر زمان و تغییرات اجتناب‌ناپذیر، سال‌ها و ماه‌ها بر زندگی انسان‌ها و طبیعت اثر می‌گذارند.

هوش مصنوعی: برای تو آرزوی عمر طولانی دارم، به امید اینکه ایام و سال‌های باقی‌مانده، بهترین روزها برایت باشد.