گنجور » ایرج میرزا » قطعه‌ها » شمارهٔ ۵۶

شمارهٔ ۵۶ - وفا

وفا در گل رخان عطر است در گل

من این را خوانده ام وقتی به دفتر

وفای گل رخان و عطر گل ها

به لطف و خاصیت هستند هم بر

گل سرخ اندر این بستان زیاد است

یکی بی عطر و آن دیگر معطر

گل سرخی که تنها رنگ دارد

نگردد با گل خوشبو برابر

نظر بازی کنی با او تو از دور

که در او نیست چیزی غیر منظر

اگر آن منظر زیبا از او رفت

از او رفتست هر پیرایه و فر

شود یا طعمه جاروب دهقان

و یا بازیچه باد ستمگر

به هر صورت چو شد پژمرده امروز

فراموشش کنی تا روز دیگر

ولی آن گل که رنگ و بوی دارد

چو رنگش رفت از بویش خوری بر

گلابی ماند از او راحت افزا

اسانسی زاید از او روح پرور

پس از رفتن هم او را می کند یاد

چو عطرش را زنی بر سینه و سر

به یاد آری که او وقتی گلی بود

وز او روی چمن پر زیب و زیور

گُل روی نگار با وفا هم

اگر پژمرده شد از دور اختر

وفای او که باشد جای عطرش

شود در صفحه قلبش مصور

چو یاد مهربانی هاش افتی

زند مهر نخستین از دلت سر

به هر چشمی کز اول دیده بودی

به آن چشمش ببینی تا به آخر

وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)

قالب شعری: قطعه

منبع اولیه: همراهان گنجور

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.