هوش مصنوعی: استاد در تمام مسائل و مفاهیم به طرز عجیبی مشغول است و فقط من نیستم که به شعر فکر می‌کنم، بلکه همه مردم در این زمینه تأمل دارند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از مردم با ذوق شیراز می‌خواهد که هر از گاهی با یک دختر زیبا و خوش‌صورت به مجلس بیایند تا دل‌ها را شاد کنند و لذت ببخشند.

هوش مصنوعی: هر قسمت از بدن او که دیده می‌شود، دیگر قسمت‌های بدنش هم به یاد من چند بوسه می‌زنند.

هوش مصنوعی: آن زمان با سه انگشت خود آن لذت را از لبانشان می‌گیرند و برای من به سمت تهران پرتاب می‌کنند.

هوش مصنوعی: ذرات آسمانی این هدیه‌ی روحانی را از جایی که بگیرند، در دل من جای خواهند داد.

هوش مصنوعی: زمانی که من به شوق و ذوق می‌آیم و شعر و غزل می‌سرایم، باید خوبان شعر ارزش و مقام مرا بشناسند.