هوش مصنوعی: می‌پرسد که میم سپاسی کجاست تا به عارف بیچاره بگوید که او کسی را برای حمایت و کمک ندارد.

هوش مصنوعی: اگر میم با قدرت و اعتماد به نفس قدمی به سوی جیم بردارد، دیگر جیم نمی‌تواند به هیچ پناهگاهی متوسل شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی بگوید که عارف انسان خوبی است، در واقع او فردی ناآگاه و اشتباه‌کار است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، کسی که به عارفان احترام نگذارد و ادب را رعایت نکند، به شکل خرچنگ در خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وجود حضرت عارف مانند آینه‌ای است که نشان‌دهنده حقیقت است. پس چرا نگران و غمگین هستی، در حالی که هیچ چیزی نمی‌تواند او را تحت تأثیر قرار دهد؟

هوش مصنوعی: در ایران، کسی نیست که تمام داشته‌هایش از خودش باشد، پس چه چیزی می‌توان گفت وقتی که کسی نه مال دارد و نه مقام؟

هوش مصنوعی: او مانند یک فرمانروا است که از میان فرشتگان آسمانی انتخاب شده است و هیچ فرمانروایی بر زمین و سپاهی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر انسان به مقام و فضیلت‌های معنوی دست یابد، نباید به ظاهرسازی و تظاهر به شخصیت‌های اجتماعی توجه کند. او باید به درون خود و عمق وجودش بپردازد، حتی اگر ظاهراً فاقد نشانه‌های مشخصی از اعتبار باشد.

هوش مصنوعی: اگر شبی به تئاتر او بروی و او را تماشا کنی، متوجه می‌شوی که هیچ پادشاهی این‌قدر نیرو و سرباز در اختیار ندارد.

هوش مصنوعی: آن‌هایی که به خاطر او تلاش و زحمت می‌کشند، در واقع مانند مس هستند که ارزش و نورانیّت واقعی را ندارند و در برابر زیبایی و درخشش او، مانند کسوف ماه هستند.

هوش مصنوعی: در این مجلس، حال کسی را نمی‌توانی ببینی که به این اندازه مقام و ویژگی داشته باشد.

هوش مصنوعی: او به ایران علاقه‌ای بسیار دارد که هیچ چیز دیگری برایش اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قلب و روح مردم سرزمین مادری‌اش غم و اندوه داشته باشد، نمی‌تواند شادی و خنده‌ای واقعی و دلنشین را تجربه کند.

هوش مصنوعی: اینکه بگویند عارفان به بچه بازی مشغولند، کاملاً بی‌اساس است. من به این موضوع سوگند می‌خورم که چنین چیزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: برای دیدن زیبایی‌های آفرینش، گاهی پیش می‌آید که حتی یک کودک هم می‌تواند چیزی را بیابد که ارزشمندی آن به اندازه یک شاه است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات او به زیبایی تمایل نشان می‌دهد. چه کسی است که این تمایل را گاه گاه نداشته باشد؟

هوش مصنوعی: عارف ما تمام آنچه که هست و نیست را در خود دارد و در وجود او هیچ فریبی یا وسوسه‌ای جایی ندارد.

هوش مصنوعی: عرفا با وجود اینکه ممکن است سخت‌گیر و زود رنج باشند، ولی به مسائل جزیی و کم اهمیت توجهی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: آیا تا به حال کسی را دیده‌ای که بدون عیب و نقص باشد؟ هیچ‌کس نمی‌تواند پیدا کند. همانطور که هیچ باغی نمی‌تواند فقط گل داشته باشد و بدون گیاه باشد.

هوش مصنوعی: در دل من تنها عشق او وجود دارد، ولی افسوس که برای اثبات این ادعا هیچ شاهدی ندارم.

هوش مصنوعی: آه، چه کنم که نتوانستم به قلب او راه پیدا کنم؟ اینجا معدن خالی‌ای است که هیچ راه‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بین من و او سخن چین باشد، من به او نگاهی می‌کنم و می‌بینم که او هم از آرامش برخوردار نیست.

هوش مصنوعی: کسی که زحمت می‌کشد و بی‌وقفه در تلاش است، هرگز روز خوبی را نخواهد دید. آدمی که در چاه کار می‌کند، آرامش و آسایش ندارد.

هوش مصنوعی: اگر من چند شعر بی‌محتوا گفته‌ام، این به معنای این نیست که نیاز به کمک یا نجات از وضعیت خاصی دارم.

هوش مصنوعی: در چندین جا نام عارف در شعر ذکر شده، اما هیچ نشانی از اندوه و مصیبت در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر مردم به شعر و شاعری علاقه‌مند باشند و آن را بشناسند، ارتباطی به منِ حقیر و گناهکار ندارد.

هوش مصنوعی: من چه کنم که شعرم از لبانم خارج نشود، وقتی که من بر روی کلماتی که می‌گویم تسلطی ندارم؟

هوش مصنوعی: سیل در نهایت از حرکت نمی‌ایستد و شعر هم هیچ توقفگاهی ندارد.

هوش مصنوعی: من به حضرت عباس قسم می‌خورم که در این ماجرا من هیچ گناهی ندارم.