هوش مصنوعی: نشسته بودم و ناگهان شخص بشارتی وارد شد و گفت که بلند شو و خودت را آماده کن، چون امیر آمده است.

هوش مصنوعی: امیرِ سرزمینِ زیبایی با آن شکوه و جلال چه آرزویی کرده بود که به یاد این انسان فقیر افتاد.

هوش مصنوعی: زمانی که به شدت از دوری او ناراحت شدم، با مهربانی و محبت این مرد سالخورده و عزلت‌نشین آرام شدم.

هوش مصنوعی: من دیگر طاقت جدایی او را نداشتم، و او به موقع و به خوبی و با شوق آمد.

هوش مصنوعی: در گذشته، بدون آنکه جنگی کرده باشم، اسیر و در بند عشق او شده بودم. اما اکنون، به خاطر سرکشی و حالتی که دارم، به وضعیت اسیری‌ام رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: نباید از درد جدایی به او گلایه کرد، چرا که خود او از رنج دل عاشقان باخبر است.

هوش مصنوعی: چه قدرتی وجود داشت که به جسم بیمار رسید و چه نوری بود که به چشم نابینا تابید.

هوش مصنوعی: اکنون که تا نیمه شب رسیده، مراقب او باش و نگذار به راحتی از دست برود. دیرتر آمده و عجله نکن که دامنش را بیندازی.