هوش مصنوعی: تمام امیدهایی که در قلبم بود، اکنون جز ناامیدی هیچ چیزی به دست نیاورده‌ام.

هوش مصنوعی: گفتم که هیچ‌گاه او را فراموش نخواهم کرد، کسی که هرگز عشقش را از یاد نمی‌برد.

هوش مصنوعی: فکر می‌کردم وقتی امیر از تبریز رفت، به سرنوشت خوش و موفقیت‌هایی دست خواهد یافت.

هوش مصنوعی: وقتی که شعری از من به کسی بفرستم، آن امیر با خصلت‌های نیکش حتماً به یاد من خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: اما چند بار به دربار امیر رفتم و تعدادی قصیده و چند نامه فرستادم.

هوش مصنوعی: هنوز جوابی برای افتخار من از دربار امیر نرسیده است.

هوش مصنوعی: سرِ قدر و اهمیت زنده باد و باد نیز او را از آهن و پولاد می‌سازد، و رگ‌ها و مفاصلش را تشکیل می‌دهد.

هوش مصنوعی: مدت کوتاهی پیش، پدر من که بهترین شاعرها بود، به دلیل بیماری سل در حال مرگ بود.

هوش مصنوعی: بوستان علم و معانی دچار افسردگی شده و گلستان فهم و فضایل پژمرده است.

هوش مصنوعی: تو منبعی از فضیلت و کمال هستی و بدون شک این منبع در زیر زمین نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: پس از وفات پدرم، حضرت قائم که بزرگوار و بخشنده است، به من همچون پدر عشق و محبت ورزید.

هوش مصنوعی: او فرزند پیامبر است و در زمان خسرو مانند پیامبر در زمان کسری عادل، مورد احترام و توجه قرار دارد.

هوش مصنوعی: او اکنون به جای تو با من ارتباط دارد و همان محبتی را که در شروع به من داشتی، حالا از او دریافت می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، از هزاران وسیله سفر فراهم می‌کنند، چون تو برای یکی از این سفرها از شهری بیرون می‌روی.

هوش مصنوعی: زمانی که به یاد تو می افتم، به قدری احساس غم می‌کنم که مانند ناله و زاری می‌کنم.

هوش مصنوعی: حسرت و احساس خالی بودن از تو را می‌توانیم با یادآوری باغی توصیف کنیم که خالی و بی‌رنگ شده است، درست مانند غیرتی که در کشمیر وجود دارد و ویرانی که در بابل احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: هر جا که قدم می‌گذاری، در باغ‌ها از جدا شدن تو زاری و ناله می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که به باغ تو قدم می‌گذارم، مانند لاله‌ای می‌شوم که اثر درد جدایی تو را بر دل دارم.

هوش مصنوعی: من برای او نوحه‌سرایی می‌کنم همان‌طور که اَعشیِ باهِل بر ویرانه‌ها نوحه‌سرایی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر جا که می‌روم، به یاد سَلمی، دلتنگی‌ام را بیان می‌کنم و چنان‌که می‌خواهم، گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که تو از جلوی چشم من ناپدید شدی و رفتی، اما از دل و یاد من نرفته‌ای.

هوش مصنوعی: جایگاه تو در دل ما است و دل ما از تو می‌گوید، پس چه اهمیت دارد که در دنیا افراد بزرگ و کوچک زیادی وجود دارند؟

هوش مصنوعی: هیچ مانعی بین عاشق و معشوق وجود ندارد. نه سدی وجود دارد و نه چیز دیگری که بتواند آن‌ها را از هم جدا کند.

هوش مصنوعی: به خودت بنگر و ببین که چطور هر چیزی که می‌بینی و احساس می‌کنی، به تو وابسته است. چنان که دل و دیده‌ام به سوی تو جلب شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر نوفل مجنون را از عشق بازدارد، خود او هم از عشق تو دیوانه خواهد شد.

هوش مصنوعی: یادت در ذهن عارفان و مردم عادی فراگیر است و نامت بر زبان دانشمندان و نادان‌ها جاری است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نام فضیلت از روزگار محو نشود، نام تو از روزگار نیز از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم بگویم، واقعاً مرگ پدر برای من آسان بود، اما دوری و جدایی تو بسیار سخت و دشوار است.

هوش مصنوعی: ای کاش فرصتی دوباره نصیبم شود تا بتوانم آن چهره زیبا و خوش‌یمن را ببینم.