هوش مصنوعی: در بازار، عبداله را دیدم و این برای من چیز عجیبی نبود که در آنجا ماه را ببینم.

هوش مصنوعی: مردم برای تماشای هلال ماه به بالای بام من آمده‌اند، من در زیر سقف، چهره‌ی عبداللّه را دیدم.

هوش مصنوعی: یک شخص با ارزش و بی‌نظیر به بازار آمده است، ای روح عزیز، او را بخر و بر سفره‌ی خود جا بده.

هوش مصنوعی: هر کسی که او را ببیند، به او می‌گوید که این انسان مثل ماه است. من در این حرف، زبان‌ها را ستایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که این بازرگانان به خاطر دیدن او دچار ترس و وحشت شوند. ای کاش او کمی در مکان اطرافش تغییراتی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: تاجر حساب و کتاب کارش را فراموش می‌کند و کاسبان به فکر سود و درآمد خود هستند، وقتی که نور خورشید را بر فراز مغازه خود می‌بینند.

هوش مصنوعی: اگر چشمان زاهد به چهره‌ی معشوق بیفتد، در هنگام نماز آن‌چنان شیفته می‌شود که دیگر نمی‌تواند بگوید "لا اله" و تنها "الا الله" را بر زبان آورد.

هوش مصنوعی: هر کسی که او را ببیند، به راحتی مسیر خانه‌اش را فراموش می‌کند. این داستان بارها ثابت شده است که این گمراه، اثر عمیقی بر دیگران می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی می‌خواهم به او سلام کنم، زبانم بند می‌آید؛ زیرا صحبت‌هایم چنان جذاب است که حتی شاه هم تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که درباره‌ی زلف‌های پریشان و بلند صحبت می‌کنی، به آن دسته موی کوتاه و فرفری نگاه کن.

هوش مصنوعی: دودی به وجود آمده که بدون اراده از سینهٔ بیننده خارج می‌شود و در دوردست‌ها دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: کوه مانند نوری است که در پشت آن، دریایی از نور وجود دارد. این صفت در واقع به خزانه‌ی قدرت و ثروت خسرو جم اشاره دارد که شایسته و مناسب اوست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از ماجرای عشق ما خبر نخواهد داشت، پس خوب است که با این پیر دانا صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: اگر تو به دنبال پاکی و معصومیت هستی، من می‌خواهم دور شوم؛ زیرا من نگهبان معصومیت خودم و دیگران هستم که به دنبال پاکی هستند.

هوش مصنوعی: من از بوی زیبای زلف مشکی تو راضی‌ام و سال‌هاست که با جدایی وداع کرده‌ام.