هوش مصنوعی: گل لاله‌ای که در دشت می‌شکفد، از میان خیابان جدا شده است. این گل در هوای آزاد دشت و کوه‌ها و بیابان قرار دارد.

هوش مصنوعی: من از خودم آموختم که هرگز به کسی دور نشوم و هنگامی که در مشکل هستم، باید به آغوش طبیعت پناه ببرم.

هوش مصنوعی: در دل من چیزی است که آن را گم کرده‌ام. هرچند که سن و سالی از من گذشته، اما هنوز در برابر آموزگارم، به خاطر این موضوع شرمنده و ناتوانم.

هوش مصنوعی: من سکوت کردم اما هنوز نغمه‌ای دیگر در درونم دارم. آن نغمه‌ای که می‌دانم روزی دوباره به حرکت در خواهد آمد.

هوش مصنوعی: در شب من، نور خورشید با آن گرمای قدیمی‌اش کافی است. این چراغ که زیر فانوس است، از فضای شبانگاهی‌ام جدا شده است.

هوش مصنوعی: من که در مورد اسرار حکومت با همراهانم صحبت کرده‌ام، اکنون به خاطر اشتباهم، خود را بنده‌ای می‌بینم که در برابر سلطانی قرار دارد که از او فاصله گرفته‌ام.