هوش مصنوعی: اگر بتوانی همچون نسیمی در دل لاله‌ها نفوذ کنی، می‌توانی به یکباره گلبرگ‌های غنچه را بگشایی.

هوش مصنوعی: زندگی چیست؟ به دام انداختن جهان به خاطر روح خودت. اما تو نیز خود اسیر همین جهان هستی و نمی‌توانی کاری از پیش ببری.

هوش مصنوعی: سرنوشت این است که تو مورد توجه خورشید و ماه قرار بگیری، اما هنوز نمی‌دانی که چه کارهایی از تو برمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر از میخانه من یک پیاله بنوشی، می‌توانی از خاک این جهان، جهانی جدید بسازی.

هوش مصنوعی: چگونه برای خودت دل روشن کردی، در حالی که آنچه از دستت برمی‌آید، می‌توانی به ما هم بگویی و کمک کنی؟