هوش مصنوعی: ای خداوند مهر و ماه، به خاک آشفته توجه کن؛ اینکه ذره‌ای از آن خود را در دل بیابان پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: زیبایی بی‌پایان در قلبِ درون، در سکوت جا گرفته است. نگاهی به نور خورشید خود، که زیر چادری پنهان است، بینداز.

هوش مصنوعی: عشق پر از درد و رنجی که بر دل انسان نشسته، مانند آتش است که باید در آغوش نیستانی، که نماد آرامش و زیبایی است، نگاهش کرد.

هوش مصنوعی: با تلاش و زحمت، می‌توان زخم‌ها و مشکلات قدیمی را از زندگی پاک کرد و به جلو حرکت کرد.

هوش مصنوعی: خاک ما برمی‌خیزد تا آسمانی نو بسازد. حتی دانه‌های ریز و کوچک می‌توانند صحرا را تغییر دهند و تعمیر کنند.