هوش مصنوعی: من بر خاکی از برگ می‌نوازم و او را به آسمان می‌برم، به امید اینکه روزی او را به اوج و بلندی برسانم.

هوش مصنوعی: من چه کنم و چه تدبیر بیندیشم که هیچ چیز ناخوشایند و بدی از درخت دانش به من نرسیده است تا بتوانم نشانی از آن به دیگران بدهم.

هوش مصنوعی: آتش جدایی مرا می‌سوزاند، و با همان نفس که او را می‌کشم، می‌خواهم بمیرم.

هوش مصنوعی: عشق و سرمستی او به قدری در وجودم ریشه دوانده که نمی‌تواند از من جدا شود، زیرا من قلبم را آنچنان به او تقدیم کرده‌ام که دیگر توانایی جدایی از او را ندارم.

هوش مصنوعی: تو هر آنچه را که می‌خواهی و به آن اعتقاد داری، بر کاغذ بی‌پیرایه من نوشته‌ای. حالا آنچنان آن را مرتب کن که نتوانم آن را غلط interpret کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در حضور تو شعری از من بخواند، چه اتفاقی می‌افتد؟ فقط کافیست بدانی که او را دوست دارم.