هوش مصنوعی: من در هیچ جایی احساس آرامش نمی‌کنم و مانند یک بیگانه در هر مکانی هستم.

هوش مصنوعی: صبح زود نسیم صبحگاهی به من گفت که بر اثر وزش باد در این بیابان، شعله آتش من خاموش شده است.

هوش مصنوعی: لطفاً به آرامی عبور کن، مرا که از یاد کاروان و دردش پریشانم، دچار خلوص نکن.

هوش مصنوعی: اشک‌هایم مانند شبنم از چشمانم ریخت؛ زیرا من نیز مانند خاک هستم و در مسیر زندگی قرار دارم.

هوش مصنوعی: در گوش من صدایی از دل شنیده شد که مانند جوی آب از چشمه‌ای جاری است.

هوش مصنوعی: از ابتدا، شور و شوق من به آینده همیشگی بوده و هیچ‌گاه از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: به خودت نبال و نگران نباش، این که من از خاک به وجود آمده‌ام، به معنای آن نیست که زندگی‌ام محدود یا پایان‌پذیر است.