هوش مصنوعی: از آن آبی که در وجود من لاله‌ای سرشار از زیبایی است، ای ساقی! خاک من را با بادی نوازش کن و به من زندگی ببخش.

هوش مصنوعی: از وقتی که در دیاری دور مشغول به زندگی شدم، افکارم به حالت ابهام و تاریکی درآمده است. اما باید به خودم نگاه کنم و راه درست را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: مانند علفی که با هر بادی جابه‌جا می‌شود، من هم به راحتی از جایی که هستم دور می‌شوم. دل من از گمان‌ها و اندیشه‌ها نگران و مضطرب است، پس به من یقین و اطمینان بده.

هوش مصنوعی: جانم پر از آرزوهاست و شعله‌های غم دارد. ای کاش در شب تار من، ستاره‌ای از آرزوهای دلنشین روشن شود.

هوش مصنوعی: به من قلمی دادی که نقش و نگاری در قصر پادشاهی بکشد. اینگونه است که من را با این خط و نشان بر پیشانی‌ام نقش زده‌ای.