هوش مصنوعی: ای ساقی، بر دل آشفته و داغم آبی بزن که دیگر چنین طوفانی را در این دنیا تجربه نکنم و همهٔ مشکلات و دردهایم را به زمین بیفکن.

هوش مصنوعی: او یک دانه گندم را به زمین من انداخت، تو هم یک جرعه آب را به آن سوی آسمان‌ها بریز.

هوش مصنوعی: عشق را همچون می‌ای پرقدرت و زهره‌سوز به‌دست آور و در فهم و درک خویش بگنجان.

هوش مصنوعی: نگاه عمیق به حکمت و فلسفه، بار سنگینی بر دوش من گذاشته است. ای خضر من، این بار سنگین را از سرم برکن.

هوش مصنوعی: عقل و اندیشه از نوشیدن شراب دچار سردرگمی می‌شود و نمی‌تواند به راه حلی برای آن غمزه‌ی فریبنده برسد.

هوش مصنوعی: محفل هنوز درگیر احساس ترس و امید است و همه بی‌خبر از چرخش دنیا و حوادثی که در حال وقوع است.

هوش مصنوعی: می‌توان گل‌ها و لاله‌ها را در آغوش خزان ریخت و بر شاخه‌های قدیمی از انگور، خون رگ‌ها را جاری کرد.