هوش مصنوعی: عشق و مذهب در زندگی بدون عشق، مانند چیزی تلخ و نامطلوب است که نمی‌توان از آن لذت برد.

هوش مصنوعی: عاشق بودن یعنی عشق را در دل جای دادن و سپس خود را در برابر مشکلات قرار دادن.

هوش مصنوعی: در بند عشق، تنها چیزی که داریم کلام و حرف است و یار ما در این گفتار نیست.

هوش مصنوعی: کاروانی از شوق در حال حرکت است، اما بدون احساس و بی‌هدف، سفرش نامشخص و بدون راه و دلیل است.

هوش مصنوعی: اگر دین و دانش به صورت فدای یکدیگر باشند، زندگی و روح انسان را زنده نگه می‌دارند.

هوش مصنوعی: هرچند که بر لبان او نام خدا وجود دارد، اما در واقع آنچه او را هدایت می‌کند اطاعت از فرمانری است.

هوش مصنوعی: نام "طاقتی" تنها دروغی است که از عمق وجود او خارج می‌شود و چیزی جز دروغ به وجود نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: این معشوق، زمانی که به او سجده می‌کنی، به خداوند تبدیل می‌شود و وقتی که در حال قیام هستی، دیگر وجودی ندارد و محو می‌شود.

هوش مصنوعی: خدای حقیقی، زندگی و روزی می‌بخشد، اما خدایی که از آن سخن می‌گوییم، جان انسان را می‌گیرد و فقط روزی می‌دهد.

هوش مصنوعی: خدا تنها و یگانه است، اما ما در دنیا به شکل‌های مختلف و پراکنده‌ای وجود داریم. برای حل مشکلات و چالش‌های خود به او نیاز داریم، چرا که بدون او در موقعیت‌های دشوار درمانده‌ایم.

هوش مصنوعی: خداوندی که درد دوری خود را درمان می‌کند، در کلامش هیچ گونه نفاق و دوگانگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چشم و گوش و فکر انسان را به خود مشغول می‌کند و او را از حقیقت جدا می‌سازد.

هوش مصنوعی: زمانی که روح عبد (بنده) بتواند سوار بر جان او شود، جان در بدن باقی می‌ماند، اما روح از جسم دور می‌شود.

هوش مصنوعی: زنده و بی‌جان چه رازی است؟ این را از تو می‌پرسم. به رنگ‌ها دقت کن و معنی آن‌ها را دریاب.

هوش مصنوعی: زندگی و مرگ، هر دو جنبه‌ای از واقعیت هستند و تمامی این مفاهیم تنها به برداشت‌ها و ارزش‌های انسانی وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: ماهی‌ها هم مثل پرندگان، در مکان‌های مختلف زندگی می‌کنند، اما بدون وجود همدیگر هیچ‌کدام از این مکان‌ها برایشان معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: مردی که ناشنواست، از لذت آواز و موسیقی بی‌بهره است و این مانند مرده‌ای است که هیچ حسی ندارد.

هوش مصنوعی: در حضور فردی شاد و intoxicated، انسان نمی‌تواند رنگ و زیبایی را در موجودی مرده ببیند.

هوش مصنوعی: روح انسان با حقیقت و ریشه‌های آن زنده و پایدار است، اما اگر از آن جدا شود، تنها ظاهری از زندگی دارد و در واقع مرده است.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه زنده است و هیچ وقت نمی‌میرد، حقیقت و جوهر زندگی است. زندگی واقعی و کامل فقط در همراهی با این حقیقت ممکن است.

هوش مصنوعی: هر که بدون حق زندگی کند، مثل مرده است، حتی اگر کسی برای او گریه کند.

هوش مصنوعی: نگاه او چنان تأثیری دارد که باعث می‌شود زیبایی‌ها در دلش پنهان شوند و قلبش بدون احساس شور و هیجان باقی بماند.

هوش مصنوعی: عشق و اشتیاقی که در دل دارم، با رفتار محبوبم هیچ تناسبی ندارد، و روشنی و زیبایی کلام او نیز در قیاس با این اشتیاق جایی ندارد.

هوش مصنوعی: دیانت او به اندازه‌ی فضایش محدود است و از حالت‌های تاریک در شب، روشنایی‌اش کم‌تر است.

هوش مصنوعی: زندگی برای او مانند بار سنگینی است که بر دوش دارد و مرگ، او را در آغوش خود پرورانده است.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که هرگز از کلامش رنج نبریم و حتی آتش‌های غم و اندوه نیز با وجود او کم رنگ شوند.

هوش مصنوعی: در حضور آن موجودی که از گل برنخاست، هیچ چیز دیگری همچون خورشید، ماه و آسمان اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: به دنبال لذت دیدار نباش و از درک عمیق زندگی غافل نشو.

هوش مصنوعی: چشم او درد و رنج تماشای نبرد در دنیا را تحمل کرد و در نهایت سنگین و غمگین خوابش برد و از دنیا رفت.

هوش مصنوعی: اگر حاکم در گوشه‌ای از زندگی فردی را آزاد کند، او ممکن است در عوض، زیر بار قید و بندی دیگر برود.

هوش مصنوعی: او برای خود یک رسم و قاعده‌ای می‌سازد که همواره در هم تنیده و پیچیده است و به دیگران می‌گوید که از این رسم‌ها در امان باشند و از آن دوری کنند.

هوش مصنوعی: همه‌ی تنش پر از عصبانیت و کینه است و این سرما از ترس مرگ ناگهانی بر وجودش چیره شده است.

هوش مصنوعی: وقتی یک خدمتکار از خودش ناامید شود، آرزوها و امیدهایش از دلش محو می‌شوند.

هوش مصنوعی: گاهی او به او لباس زیبایی می‌دهد و هم‌زمان برایش اختیار کنترل کارها را فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: شاطر مهره را از دست خود رها کرد و بیذق (نوعی نان)‌اش را به فرزینی یعنی فردی با مقام و رتبه بالاتر تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: امروز از نعمت‌هایش لذت برد و از معنای آن غافل شد تا فردا را نادیده بگیرد.

هوش مصنوعی: بدن قوی و تنومند به خاطر عشق و محبت پادشاهان است و روح پاک از ضعف و لاغری مانند دوکی است که محکم و بدون نقص کار می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر روحی زار و ضعیف باشد، باز هم ارزشش بیشتر از آن است که جان سالمی در میان انسان‌های بی‌هویت و بی‌ارزش وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: مشکلات و سختی‌ها مانند زنجیر بر پا نیستند، بلکه در عمق جان و دل انسان وجود دارند و این مشکلات بر روی هم انباشته شده‌اند.