بخش ۱۲۹ - صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
از نقش این و آن بتماشای خود رسید
صوفی! برون ز بنگه تاریک پا بنه
فطرت متاع خویش به سوداگری کشید
صبح و ستاره و شفق و ماه و آفتاب
بی پرده جلوه ها به نگاهی توان خرید
بخش ۱۲۸ - بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله: بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لالهبخش ۱۳۰ - باز این عالم دیرینه جوان میبایست: باز این عالم دیرینه جوان میبایست
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: سایت علامه اقبال
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
از نقش این و آن بتماشای خود رسید
هوش مصنوعی: گرافیستی که زندگی و زمان را به تصویر کشیده است، با دیدن آثار خودش به درک و شناخت عمیقتری از آنچه خلق کرده است، رسیده است.
صوفی! برون ز بنگه تاریک پا بنه
فطرت متاع خویش به سوداگری کشید
هوش مصنوعی: تصور کن که یک صوفی باید از دنیای تیره و تار بیرون بیاید و فطرت و ذات خود را به دنیای خرید و فروش و تجارت عرضه کند.
صبح و ستاره و شفق و ماه و آفتاب
بی پرده جلوه ها به نگاهی توان خرید
هوش مصنوعی: صبح، ستاره، شفق، ماه و آفتاب، بدون حجاب و مانع، زیباییهای خود را به نمایش میگذارند و میتوان با یک نگاه به آنها دست یافت.

اقبال لاهوری