هوش مصنوعی: صدای من از عشق و احساسات عمیق پر است و حاکی از غم و شجاعت است. در این حال، جرقه‌های عشق من در دل احساساتم برافروخته شده و نسیم صبحگاهی با سرعت می‌وزد.

هوش مصنوعی: عشق به خودی خود نظم و ترتیبی ندارد، اما با این حال، به قدری قدرت و شدت دارد که می‌تواند دل و جان را به سختی زخم بزند. این عشق در عمق خود، پاک و خالی از هر نوع آلودگی است، مشابه به زخم‌هایی که بر روی کوه‌ها ایجاد می‌شود و نشانه‌ای از نیرو و سخت‌کوشی را در خود دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که در دل من این نکته جا گرفته است که از معشوقان، نگاهی چشمی موثرتر و تاثیرگذارتر از کلمات زیبا و دلنشین است.

هوش مصنوعی: به کنارم بیا و برای مدتی بمان، زیرا از درد دوری تو بغض و اندوه من پر شده است و دل تنگی من مثل جامی پر از شراب است.

هوش مصنوعی: در باغ، حس جدایی را به نمایش گذاشتم و نسیم شدیدتر آن را منتقل می‌کند و شبنم به آرامی بر روی آن می‌نشیند.

هوش مصنوعی: اشاره‌های پنهان می‌توانند زندگی را به هم بریزند، اما من به آن نگاه جذاب و خطرناک نیاز دارم که هم بی‌پرواست و هم خشن.

هوش مصنوعی: هر دو در محیط زمینی زندگی می‌کنند، اما چه رازی وجود دارد که صحبت با گل برای دل خوشایندتر است و دل کمتر به آن‌چه که در آن محیط است، وابسته می‌شود.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن که در هندوستان همچون برهمن زاده‌ای نمی‌بینی و من رمزها و علائم آشنای روم و تبریز را با خود دارم.