اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۶۶ - مپرس از عشق و از نیرنگی عشق

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مپرس از عشق و از نیرنگی عشق</p></div>
<div class="m2"><p>بهر رنگی که خواهی سر بر آرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>درون سینه بیش از نقطه ئی نیست</p></div>
<div class="m2"><p>چو آید بر زبان پایان ندارد</p></div></div>

بخش ۶۷ - مشو ای غنچهٔ نورسته دلگیر

مپرس از عشق و از نیرنگی عشق
بهر رنگی که خواهی سر بر آرد
درون سینه بیش از نقطه یی نیست
چو آید بر زبان پایان ندارد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عمق و پیچیدگی عشق اشاره می‌کند. او می‌گوید که عشق را نمی‌توان تنها با ظاهر و رنگ‌ها قضاوت کرد؛ زیرا درون انسان همواره احساساتی عمیق و بی‌پایان وجود دارد که ممکن است هرگز به زبان نیاید. عشق فراتر از الفاظ است و در دل انسان نهفته است.

بخش ۶۵ - وفا ناآشنا بیگانه خو بود

بخش ۶۶ - مپرس از عشق و از نیرنگی عشق

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/26613

هوش مصنوعی: از عشق و دغل‌کاری‌های آن چیزی نپرس؛ عشق در هر شکل و رنگی که بخواهی، خود را نمایان می‌کند.

مپرس از عشق و از نیرنگی عشق

بهر رنگی که خواهی سر بر آرد

هوش مصنوعی: در دل انسان بیشتر از یک نقطه وجود ندارد، اما وقتی این احساسات و اندیشه‌ها به زبان می‌آید، تمام نشانه‌ها و عمق احساسات را به نمایش می‌گذارد و گویی پایان‌ناپذیر است.

درون سینه بیش از نقطه ئی نیست

چو آید بر زبان پایان ندارد

بخش ۶۶ - مپرس از عشق و از نیرنگی عشق

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۶۶ - مپرس از عشق و از نیرنگی عشق به خوانش مخدوم حسان لاهوری